“อื้อ คุณอา” หญิงสาวที่ถูกมือหยาบกร้านลูบไล้โดนผิวกายตรงสะโพกกลมมน ก็ครางออกมาเสียงสั่น
“ครับ”
ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก แล้วจ้องมองใบหน้าสวยที่กำลังแดงก่ำอย่างน่ารังแก แต่ก็หักห้ามใจเอาไว้ ถึงแม้อวัยวะบางส่วนในร่างกายจะปวดหนึบจนตัวเกร็ง มือก็ลูบไล้วนเวียนอยู่ตรงสะโพกกลมกลึงไม่ยอมละออกไป
“ชิมแกงได้แล้วค่ะ”
ซูหลิงรีบหันไปตักแกงมาจ่อปากให้ชางอี้เหวินชิม ก่อนที่เธอจะถูกเขาชิมริมฝีปากอีกครั้ง เพราะใกล้ถึงเวลาที่ซูอี้จะกลับเข้าบ้านแล้ว
“อื้ม อร่อยมากครับ”
สายตาหวานเชื่อมของชายหนุ่ม จ้องมองไปที่ริมฝีปากของสาวน้อยที่เขาได้ชิมอยู่เนิ่นนาน ขณะที่ริมฝีปากก็ก้มลงไปชิมแกงบนทัพพี ที่หญิงสาวตักมาจ่อตรงปากของเขา
“คนเจ้าเล่ห์”
ริมฝีปากบวมเจ่อบ่นขมุบขมิบแผ่วเบา แล้วจึงรีบเก็บทัพพีเข้าที่เพราะทำอาหารเสร็จแล้ว รอแค่เวลาตั้งโต๊ะอาหารเย็น แต่คนตัวโตก็ยังไม่ยอมถอยออกไปห่างจากกายสาว
พอเห็นว่าซูหลิงทำอา
