ทั้งสามคนอาหลานพูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร จนได้เวลาพักผ่อนของซูอี้ เด็กชายจึงขอตัวไปพักผ่อนเพราะต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียน ส่วนซูหลิงก็เดินเข้าไปจัดเก็บของใช้ในครัว ให้เข้าที่เข้าทางตามอุปนิสัยรักความสะอาดและเจ้าระเบียบ ชางอี้เหวินก็เดินเข้าไปช่วยหลานสาวในห้องครัวเช่นกัน เพราะเห็นว่ามีข้าวของมากมายที่ยังไม่ถูกจัดเก็บให้เข้าที่
“คุณอาไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันเก็บเอง”
หลานสาวคนสวยที่เกรงใจอาหนุ่มจึงรีบเอ่ยปากพูดออกไป เมื่อเห็นคุณอาเดินเข้ามาช่วยเธอ เก็บของใช้ในห้องครัวให้เป็นระเบียบ
“ไม่เป็นไร อาช่วยจะได้เก็บของเสร็จไวๆ เราจะได้ไปพักผ่อนเช่นกันนี่ก็ค่ำมากแล้ว”
เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างอบอุ่น จนคนที่ฟังอยู่ต้องเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เพราะอบอุ่นในหัวใจเมื่อยังมีคนในครอบครัวคอยเป็นห่วง ยิ่งในโลกใบใหม่ที่หญิงสาวยังไม่ค่อยคุ้นเคย พอมีคนมาห่วงใยก็ทำให้ความเหงา และโดดเดี่ยวในหัวใจค่อย
