“สองคนนั้นล่ะคะ” นารินถามมารดาเมื่อวันนี้เธอลงมาข้างล่างสายแต่ก็ไม่เห็นภาคินกับนริยา
“ยังไม่มีใครลงมาเลย สงสัยจะดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันไปละ” ชวัลญาบอกพลางดูเครื่องเพชรในมือ
“ทำอะไรอยู่คะ”
“รับขวัญลูกสะใภ้น่ะสิ”
“ชุดนี้ดีไหมคะ” นารินชี้ไปที่กล่องหนึ่งที่เธอสะดุดตา
“ก็ดีนะ ชุดนี้สั่งทำเลยนะ มีชุดเดียว แล้วน้ำร้อยด้วย” ชวัลญาพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ยังมองชุดอื่นต่อ
ทั้งสองคนนั่งคุยกันอีกพักใหญ่ ภาคินกับนริยาก็ลงมาจากชั้นบน ทั้งสองคนมองตามเมื่อพาคินจูงมือหญิงสาวมานั่งที่โซฟา
“ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์มาเหรอ รอยเต็มคอเชียว” ชวัลญาแซวทั้งสองคน
นริยามองค้อนใส่ภาคิน แต่เขาก็ทำมึนใส่จนเธอต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเอง ท่ามกลางเสียงพูดคุยเล่นกันของทั้งสามคน
“แล้วไม่ไปกินข้าวกันเหรอทั้งสามคน” หญิงวัยกลางคนถามเมื่อเห็นหนุ่มสาวทั้งสามคนพูดคุยกันจนเพลิน
“จะออกไปกินข้างนอกกับน้ำครับ”
“อ้าว แล้วน้องล่ะ”
“น้
