“ไม่นานหรอกค่ะ แพทก็เพิ่งมาถึงเหมือนกันเลยค่ะ กลัวว่าพี่ภพจะรอนานเสียอีก” เธอโกหกคำโต พูดเพื่อเอาใจเขาว่าตัวเองก็เพิ่งมาเหมือนกัน
ปองภพยิ้มให้อีกฝ่าย เขามานานแล้ว และเห็นด้วยว่าเธอกำลังนั่งรอเขาด้วยท่าทีกระสับกระส่าย ในขณะที่เขาพาเลขาคนสวยซึ่งเป็นแฟนสาวมากินข้าวที่ร้านนี้ด้วย แต่อีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นส่วนตัวมากกว่านี้
“พี่ภพจะสั่งอาหารเลยไหมคะ”
“หิวแล้วเหรอครับ” ปองภพเอ่ยถาม
“ยังไม่ค่อยหิวเลยค่ะ” ประโยคของเธอมาพร้อมกับเสียงท้องที่ร้องออกมา นั่นทำให้ปภาดาอับอายยิ่งนัก เธอทำหน้าเหยเก พลางยิ้มหวานกลบเกลื่อน
“ผมไม่ค่อยชอบคนพูดจาโกหกเลยครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ยังไม่ค่อยหิวเลยค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมท้องถึงได้ร้องแบบนี้” เธอยังแถข้าง ๆ คู ๆ ทำให้เขายิ้มออกมา
“ผมกินข้าวมาเรียบร้อยแล้วครับ ถ้าคุณจะสั่งอาหารรับประทานก็ตามสบายนะครับ”
“อ้าว... พี่ภพกินมาแล้วเหรอคะ” เธอร้องออกมา พลางทำหน้าเหวอ
เ
