EP 12 : บอสขา… เมื่อไหร่จะอิ่ม!
หล่อนเดินขาเปลี้ยออกมาจากห้องทำงานของพลศรุตก่อนเวลาทำงานจริงๆ เพียงแค่สามนาทีเท่านั้น สัมผัสของเขายังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ และไอ้จ้อนใหญ่ยาวจอมตะกละก็เหมือนยังฝังอยู่ในกายสาวตลอดเวลา
ขาของหล่อนเดินแนบชิดกันเหมือนเดิมไม่ได้ เพราะรู้สึกว่ามีของๆ เขาสอดใส่อยู่
มันน่าอับอายนักที่หล่อนตอบสนองแรงสวาทของผู้ชายเจ้าเล่ห์ร้อนแรงแบบนี้
ร้อนแรงยิ่งกว่าอีตัวข้างถนนเสียอีก...
“หน้าแดงเชียวน้องมีนา ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย”
ทันทีที่หล่อนทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน เพื่อนร่วมงานจอมสอดส่องก็ทักขึ้น
“เอ่อ... ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ”
“แหม เข้าไปหาพบคุณพลศรุตตั้งเกือบชั่วโมง ออกมาปวดหัวเลยเหรอจ๊ะน้องมีนา”
หล่อนควรจะยิ้ม หรือว่าทำหน้าเฉยๆ กับคำถามคำนี้ดีนะ
“เรื่องงานที่คุยกันมันค่อนข้างเครียดน่ะค่ะ มีนาขอตัวทำงานก่อนนะคะ”
หล่อนไม่คิดจะสนใจสายตาสอดรู้สอดเห็นข
