“หายไปไหนของเขานะ โทรหาก็ไม่รับ” ฉันบ่นพึมพำออกมาในขณะที่ก้าวขาขึ้นบันไดเพื่อจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง
คือก่อนหน้านี้ฉันกับพี่องศาขับรถตามกันมาค่ะ ทีแรกพี่องศาก็จะให้ฉันมาพร้อมเขา แต่ฉันบอกว่าอยากขับรถมาเอง พี่องศาเลยขับตามหลังฉันมา
แต่ว่าเมื่อกี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกันนะ ก่อนที่ฉันจะแยกออกไปหาพี่เพทายที่สระว่ายน้ำด้านหลังของบ้าน แล้วตอนนี้เขาหายไปไหน
แกร๊ก!!
แอด!!
พรึ่บ!!
“อ๊ะ” ฉันร้องเสียงหลงออกมาทันทีหลังจากที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แต่จู่ๆก็ถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนดึงตัวฉันจนเซเข้าไปกระแทกกับแผงอกแกร่งของเขา ก่อนที่เขาจะใช้สองแขนโอบรัดรอบเอวคอดของฉันจากทางด้านหลัง
“พี่ขึ้นมารอพราวตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง หืม” เสียงอันคุ้นเคยดังอยู่ข้างกกหูของฉัน คือไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเป็นใคร
“พี่องศา ปล่อยพราวเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วนี่ขึ้นมาห้องพราวได้ไง ไม่เห็นบอกก
