หัดอ้อนให้เป็นบ้างนะข้าวหอม

1380 คำ

คืนนี้ข้าวหอมยังคงมาทำงานที่ผับเหมือนเดิมแถมยังต้องมาคนเดียวเพราะพี่ชมพู่ป่วยหนักชายหนุ่มจึงต้องรีบไปดูแล กร: ไอ้หอมทำไมวันนี้ดูเหนื่อยๆ ข้าวหอม: เหนื่อยใจว่ะพี่ กร: ไหนเล่ามาซิ ข้าวหอม: ช่างเหอะวันนี้หนูขอทำงานดีกว่าบอกลูกค้าด้วยนะว่าข้าวหอมพร้อมแล้ว กร: เออๆ ไปนั่งรอที่เคาเตอร์บาร์ก่อนไป ข้าวหอมเดินมานั่งที่เคาเตอร์บาร์ก่อนจะให้พี่เภาบาร์เทนเดอร์สุดหล่อทำคอกเทลให้เธอหนึ่งแก้ว เภา: แต่วันเลยนะไอ้หอม ข้าวหอม: มันเซ็ง! เบื่อ! หงุดหงิด! "มากไหม!" ข้าวหอม: เชี้ย! ข้าวหอมหันมามองก็ต้องตกใจเพราะคุณโปรดยืนกอดอกมองเธออยู่ด้วยสายตาดุดัน ข้าวหอม: ลุง! โปรด: เรียกว่าอะไรนะ! ข้าวหอม: ลุง...เอ้ยคุณโปรด โปรด: เรียกใหม่! น้ำเสียงของโปรดทำเอาพนักงานที่ยืนอยู่แถวนั้นถึงกับต้องหันมามอง โปรด: เรียกใหม่! โปรดย้ำคำถามด้วยน้ำเสียงดุดันจนข้าวหอมลุกขึ้นมายืนก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ข้าวหอม: แด๊ด....ดี้..... โปรด: ตามฉันมา! ข้าวหอมเดินตามคุณโปรดขึ้นไปชั้นสองอย่างว่าง่าย เมื่อพ้นสายตาพนักงานก็รีบมารุมสุมหัวกันยกใหญ่ "พี่กรหมายความว่าไงคะ" กร: พี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกันครับน้องๆ "โห่ ทำไมต้องเป็นอีหอมอ่ะ กูอ่อยมาตั้งนานทำไมไม่เป็นกูวะ!" เสียงพนักงานเริ่มถกเถียงกันจนข้าวตังที่เดินมาถึงกับถอนหายใจ กรเลยจำเป็นต้องไล่พนักงานให้กลับไปทำงานก่อนจะเดินมาคุยกับข้าวตัง ด้านข้าวหอมเมื่อขึ้นไปถึงห้องทำงานของคุณโปรดก็เดินคอตกมานั่งอยู่ที่โซฟา แต่คุณโปรดกลับเดินไปนั่งทำบัญชีเงียบๆ ข้าวหอม: ให้หนูขึ้นมาทำไมคะ โปรด: แล้วจะอยู่ข้างล่างทำไมล่ะ ข้าวหอม: ก็ทำงานไงคะ โปรด: ฉันคงลืมบอกเธอไปว่าการเป็นผู้หญิงของฉันห้ามลงไปทำงานเปลืองตัวให้ผู้ชายคนอื่นลูบไล้หรือมองตัวเธอ ข้าวหอม: นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้! ข้าวหอมบ่นพึมพำจนคุณโปรดต้องละสายตาจากงานมามองเธอ แม้จะเป็นผู้หญิงบ้านนอกซื่อบื่อแต่นิสัยของเธอผิดจากผู้หญิงคนอื่นจริงๆ โปรด: พรุ่งนี้ฉันจะเดินทางไปภูเก็ตไปวันเกิดพี่ชายอยากไปไหมหรือจะพาเพื่อนมานอนที่คอนโดก็ได้ ข้าวหอม: ถ้าไปด้วยหนูต้องทำตัวยังไงคะ โปรด: แต่งตัวสวยๆ นั่งเป็นตุ๊กตาให้ฉันโอบกอดไงล่ะทำได้ไหมฮะ? โปรดถึงกับเผลออมยิ้มออกมาทำให้ข้าวหอมเห็นรอยยิ้มที่เธอนั้นไม่เคยเห็นจากผู้ชายคนนี้เลย ข้าวหอม: งั้นหนูไปค่ะ เอ่อ....แด๊ดดี้คะ โปรด: หืม....เวลาคุยกับฉันใช้โทนเสียงประมาณนี้ได้ไหมฮะ ข้าวหอม: นี่แด๊ดดี้ชอบผู้หญิงขี้อ้อนหรอคะ โปรด: ก็ประมาณนั้น เธอก็หัดอ้อนให้เป็นบ้างนะข้าวหอม ข้าวหอม: จะพยายามนะคะ วันต่อมาข้าวห้อมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมออกเดินทางไปงานวันเกิดพี่ชายของคุณโปรด แต่ก็ต้องสะอึกหลังจากที่ขึ้นรถมาแล้วพี่ชมพู่โทรหาชายหนุ่มแทบตลอดทั้งทาง ข้าวหอม: ทำไมไม่เอาพี่ชมพู่มาล่ะคะ โปรด: เป็นไข้เลยไม่อยากพามา ข้าวหอม: อ๋อ...... "เห็นเราเป็นแค่ตัวสำรองซินะ" เมื่อมาถึงคุณโปรดก็รีบพาข้าวหอมขึ้นมาพักเพื่อรอเวลางานเลี้ยงฉลองตอนเย็น ตอนนี้ข้าวหอมก็เอาแต่นอนหันหลังให้จนโปรดต้องขยับเข้าไปกอด โปรด: เป็นอะไร ข้าวหอม: เป็นตัวสำรองค่ะ! โปรด: ฉันให้ความเท่าเทียมกันทุกคนอย่าคิดมากเลย ข้าวหอม: ค่ะ! โปรด: นอนพักไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันออกไปหาพี่ชายก่อน ข้าวหอม: ค่ะ ตามสบาย โปรดส่ายหัวให้กับความขี้น้อยใจของข้าวหอมก่อนจะรีบเดินออกไปหาพี่ชายเพื่อคุยเรื่องสำคัญ ข้าวหอมที่นอนรออยู่ในห้องก็เกิดรู้สึกเบื่อหน่ายจึงลงมานั่งเล่นแถวสระน้ำจนถูกแขกชาวต่างชาติเดินเข้ามาทักทายแต่ก็โชคดีที่ข้าวหอมยังพอเข้าใจการสื่อสารจึงทำให้เธอตอบคำถามและสนทนากับชาวต่างชาติได้บ้าง "สาวไทยสวยทุกคนเลยนะครับ โดยเฉพาะคุณ" "ผัวเธอก็หล่อมากด้วยนะ!" ตอนนี้วงการสนทนาถึงกับแตกกลุ่มชาวต่างชาติถึงกับรีบเดินหนีทันทีเมื่อคุณโปรดเดินเข้ามาพร้อมกับพนักงานของโรงแรม ข้าวหอม: แด๊ดดี้หนูกำลังจะดิลงานได้อยู่แล้วนะคะ โปรด: จะไปไหนทำไมไม่บอกฉันฮะ ข้าวหอม: แค่ลงมาเดินเล่นเองค่ะ อยู่บนห้องมันน่าเบื่อ โปรด: เลยมานั่งอ่อยผู้ชายว่างั้นเถอะ! ข้าวหอม: เป็นอะไรคะเนี่ยจู่ๆก็มาพูดจาแบบนี้ใส่หืม! ข้าวหอมรีบเดินหนีขึ้นมาบนห้องก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปง ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาก็ดึงผ้าห่มออกก่อนจะโถมตัวคร่อมร่างของสาวน้อยไว้ ข้าวหอม: แด๊ดดี้ไม่เอา! โปรด: กล้าปฎิเสธหรอข้าวหอม ฟอด~ สาวน้อยถูกชายหนุ่มหอมแก้มก่อนจะเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอจนเธอเผลอครางออกมา อื้อ~ โปรด: พูดสิว่าเธอต้องการฉัน พูด! ข้าวหอม: หนู...ต้องการแด๊ดดี้ค่ะ....อื้อ~ ชายหนุ่มค่อยๆเริ่มกิจกรรมจากเบาๆค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ จนข้าวหอมถึงกับน้ำตาเล็ด ข้าวหอม: หนูจุก อ้ะ~ ปึก! ปึก! ปึก! ข้าวหอมถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อถูกแรงมหาศาลอัดเข้ามาเต็มช่องทางรักของเธอ จากนั้นชายหนุ่มก็ฟุบลงนอนข้างๆปล่อยให้สาวน้อยลูบไล้เรือนร่างของตนจนหลับไป ข้าวหอมที่นอนซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอก็พยายามทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้สาวๆคนอื่นเจ็บใจเล่น โดยที่ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลย ข้าวหอม: รู้จักอีหอมน้อยไป! เมื่อถึงเวลางานชายหนุ่มก็แทบจะสิงอยู่ในมุมมืดเพราะตอนนี้คอทั้งสองข้างมีแต่รอบดูดและรอยกัดเต็มไปหมด ส่วนสาวที่นั่งอยู่ข้างกายก็เอาแต่หัวเราะคิกๆ ข้าวหอม: คราวหลังอย่ากินกุ้งนะคะดูสิคอแดงหมดเลย คิกๆๆ โปรด: หมามันกัดต่างหากล่ะ! //ผมบีบก้นของเธอเบาๆก่อนจะหันมาคุยกับพี่ชายต่อ ข้าวหอม: แด๊ดดี้คะหนูอยากกินปู ข้าวหอมมองปูม้าที่อยู่ในจานอย่างมีความหวัง และชายหนุ่มก็ช่วยสานฝันให้เธอด้วยการหยิบปูทั้งตัวมาวางบนจานของเธอ ทำเอาทั้งโต๊ะถึงกับหัวเราะออกมา ข้าวหอม: แด๊ดดี้!! โปรด: อยากกินไม่ใช่หรือไง! /ผมยักคิ้วให้เธอก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ข้าวหอม: มันคงไม่ต่างจากปูนาเท่าไหร่หรอกเอาวะ! ปึก! โอ๊ย! ตายห่าครั้งแรกในชีวิตกับการกินปูบนโต๊ะอาหารหรู แค่แกะกระดองปูก็ทำให้เธอเลือดไหลออกมาจนโปรดหันมาเห็นก็รีบหยิบทิชชู่มากดแผลเธอไว้ โปรด: เด็กโง่! ใครเขาแกะแบบนั่นกันล่ะฮะ! ข้าวหอม: ก็หนูแกะไม่เป็นนี่ ฮึก! ปกป้อง: พาไปล้างมือก่อนไป โปรดรีบพาข้าวหอมมาล้างแผลข้างนอกก่อนจะทำแผลให้เธอจนเสร็จ ตอนนี้ข้าวหอมนั่งมองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาสำนึกผิด โปรด: แกะไม่เป็นทำไม่ไม่บอกฮะ ข้าวหอม: หนูคิดว่ามันจะเหมือนปูนานี่หน่า โปรด: ไร้สาระ ข้าวหอม: แด๊ดดี้ขา โปรด: ครับ ข้าวหอม: งื้อ น่ารักจังคิกๆๆๆ โปรด: ติ๊งต๊องชะมัดเด็กบ้า!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more