บทที่ 18
ว่าที่นายหญิง
"โรคจิต" แดเนียลไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระกับคำด่านั้น เพราะถ้าเขาเป็นโรคจิตจริง นิวเคลียร์ก็คงไม่ต่างจากเขามากนัก "ยิ้มทำไม"
"เปล่า แค่สบายตัวนิดหน่อย"
"นายควรกลับไปได้แล้ว"
"กลับ?"
"กลับบ้านนายสิ จะมาอยู่ทำไมที่นี่"
"ก็อยู่ดูแลเธอไง ทำไม...ทำเหมือนฉันมาใช้บริการไปได้"
"ปากเนี่ยนะ"
"ก็ปาก"
"อย่ากวนประสาท" แดเนียลทำหน้านิ่งเดินผ่านนิวเคลียร์ไปหน้าตาเฉย เขานั่งลงที่เตียงนอนพลางผิวปากอย่างกวนๆ จนเธอต้องหันไปมองค้อนหลายตลบ "มานอนได้แล้ว ท้องอยู่มันต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะ"
"..."
"ทำไม เรื่องนี้กูก็รู้มาจากเน็ตว่าคนท้องคนไส้ต้องพักผ่อนให้เพียงพอเพราะลูกจะได้แข็งแรง ทั้งแม่ทั้งลูกและก็กินอาหารให้ครบห้าหมู่ด้วย เพราะงั้นมึงลืมอาหารพวกนั้นไปได้เลย มันจะไม่มีรอบสองแน่" นิวเคลียร์ถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเหนื่อยหน่าย
"นี่แค่ท้องปะ อย่าทำเหมือนฉันเป็นผู้ป่วย"
"ที่บอกไปเพร
