Chapter 21 คุณหนูตระกูลยวิ๋น
จางชงหยวนบรรจงจรดพู่กันวาดรูปเฟยเซียงนับร้อยนับพันรูป ราวกับว่าการทำเช่นนั้นจะช่วยลดทอนความคิดถึงลงได้ แต่มันไม่ได้ผล
เขาคิดถึงนาง
โหยหานาง
และ... ‘รัก’ นางจนจับขั้วหัวใจ รู้ดีว่าไม่อาจมีหญิงใดทดแทนนางได้ ชั่วชีวิตนี้หัวใจของเขาไม่อาจมอบให้ใครได้อีก
“ชงหยวน”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกอันแสนคุ้นเคย ผู้เป็นบิดาก้าวเข้ามาในห้องตำราแล้วเดินตรงไปเปิดหน้าต่างที่ปิดทึบราวกับกลางคืนให้เปิดออก ทันทีที่แสงสว่างสาดเข้ามาจางชงหยวนก็ถึงกับต้องหยีตาเพราะไม่อาจสู้แสง ด้วยอาศัยอยู่ในห้องปิดทึบเป็นเวลานาน ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากลับรกรุงรังไปด้วยหนวดเคราอย่างไม่ยี่หระ
เมื่อเห็นสภาพของลูกชายเพียงคนเดียวใต้เท้าจางก็ถึงกับถอนหายใจด้วยความสังเวช
“สิ่งที่พ่อเสียใจที่สุดคือการที่แม่ของเจ้าตาย ใครต่างก็พูดว่าแม่ของเจ้าผูกคอตายเพราะข้าเจ้าชู้”
จู่ๆ ใต้เท้าจางหวงลู่ก
