Chapter 5 นางในฝัน
1200 คำ
Chapter 5 นางในฝัน
อันที่จริงกรณีของนางไม่ใช่ครั้งแรก หลายครั้งที่สาวใช้พยายามเข้าหาจางชงหยวน ก็มักจะถูกโยกย้ายไปทำงานหน้าที่อื่นๆ ไม่เคยมีผู้ใดถึงขั้นโดนไล่ออก อาจเพราะสาวใช้เหล่านั้นไม่ได้เหิมเกริมรุกเร้าจาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัว จึงไม่มีใครโดนโทษสถานหนัก
ไม่น่าเลย...นางไม่น่ามั่นใจในความสาวความสวยของตนเอง มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะใจคุณชายได้ ซึ่งบัดนี้นางแจ้งแก่ใจแล้วว่าความสาวของนางไร้ความหมาย หรือคุณชายจางจะเป็นพวก... รักชอบหลงหยาง แบ่งท้อ ตัดแขนเสื้อจริงดังข่าวลือ
หากรักชอบชายด้วยกันไม่ว่านางจะยั่วยวนเช่นใดก็มิอาจสมหวัง แต่หากกลับบ้านไปตอนนี้คงพากันอดตายทั้งครอบครัวเป็นแน่ นางต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อความอยู่รอด
แล้วนางก็เบิกตากว้าง ดวงตาวาววับเต็มไปด้วยแผนร้าย เมื่อไม่ได้ลูกชายหล่อเหลาดุจเทพเซียน ก็หันเหเป้าหมายไปยังผู้เป็นบิดา แม้จะเหลาเหย่ เจ้าชู้ มักมากในกาม แต่ก็ยังดีกว่าออกไปหางานทำที่อื่น ซึ่งงานดีๆ นั้นหายาก คงไม่แคล้วต้องไปทำงานหนักตามโรงเตี๊ยมเล็กๆ
“ข้าขอไปลาใต้เท้าจางผู้มีพระคุณก่อนออกจากจวนได้หรือไม่ อย่างน้อยข้าก็ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนอกตัญญู”
เจียวเชินแสร้งบีบน้ำตาร้องไห้ปริ่มว่าจะขาดใจ เวรยามทั้งสองเห็นดังนั้นก็ใจอ่อน ยิ่งนางเป็นหญิงงามที่สุดในบรรดาสาวใช้ทั้งหมดก็ทำให้สองหนุ่มหลงเคลิ้มได้โดยง่าย
“ถ้าใต้เท้าเข้านอนแล้ว ข้าคงไม่อาจปล่อยให้เจ้าเข้าไป แต่ถ้าใต้เท้ายังไม่นอนก็นับเป็นวาสนาของเจ้า”
“ขอบคุณพวกเจ้าทั้งสองมาก บุญคุณนี้ข้าจะไม่มีวันลืมเลือน”
เจียวเชินแสร้งทรุดกายลงคุกเข่าที่พื้นแล้วก้มคำนับ ทั้งที่ริมฝีปากนั้นเหยียดคว่ำด้วยความดูแคลนเวรยามแสนกระจอก คอยดูเถอะถ้านางได้เป็นนางลับๆ หรืออนุภรรยาของใต้เท้าจางเมื่อใด นางก็จะมีอำนาจในจวนนี้ แล้วจางชงหยวนจะได้รู้ว่าไม่มีวันที่เขาจะกำจัดนางออกไปให้พ้นทาง...ไม่มีวัน
เมื่อมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนของใต้เท้าจาง เจียวเชินก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นตะเกียงภายในห้องยังส่องสว่างอยู่
“ขอเวลาข้าครู่เดียว เดี๋ยวข้าจะรีบออกมา”
ครานี้นางมั่นใจมากว่าสำเร็จ เพราะใต้เท้าจางมองนางด้วยสายตาหื่นกระหายมาแรมปี บางครั้งแสร้งทำเป็นเรียกใช้แล้วถูกเนื้อต้องตัวลวนลามนาง แต่นางไม่เล่นด้วยเพราะหวังอยากได้คนหนุ่มหาใช่คนแก่ แต่ยามนี้เข้าตาจน แก่แค่ไหนนางก็ยอม
“ใต้เท้าจางเจ้าขา...”
เจียวเชินเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ชม้ายชายตายวนเย้า
“อ้าว! เจียวเชิน มีอะไรรึถึงเข้ามาหาข้าดึกดื่น”
“ข้าหนาวเหลือเกินเจ้าค่ะใต้เท้า หากใต้เท้าไม่รังเกียจ ช่วยให้ความอบอุ่นแก่ข้าได้หรือไม่”
ไม่พูดเปล่านางค่อยๆ ถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วโยนทิ้งไปด้านหลังอย่างไม่แยแส ผ้าหลุดทีละชิ้นทุกก้าวที่เยื้องย่างเข้าหาชายสูงวัย จนเมื่อมาหยุดอยู่เบื้องหน้าห่างไม่ถึงหนึ่งชุ่นนางก็เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดเรือนร่างเสียแล้ว
“ดะ...ได้สิ คืนนี้ข้าจะให้ความอบอุ่นเจ้าเอง”
จางหวงลู่เหลือกตากว้างมองเรือนร่างงดงามอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะยิ้มกระหยิ่มอย่างสมใจ เขาปราดเข้ากอดรัดสาวใช้อย่างไม่รีรอ ใบหน้าซุกไซ้ไปตามเนินเนื้อกายสาว แล้วผลักนางลงบนเตียงหมายจะเผด็จศึกให้สมอยาก
“ใต้เท้าได้โปรดเมตตา อ่อนโยนกับข้าด้วย ข้ายังไม่เคยต้องมือชายเจ้าค่ะ”
เจียวเชินเสแสร้งแกล้งทำเป็นหญิงบริสุทธิ์ หมายมาดว่าเมื่อตกเป็นของใต้เท้าจางแล้ว ค่อยหยดเลือดลงบนผ้าปูที่นอนเสียก็สิ้นเรื่อง
“ราวกับสวรรค์ส่งเจ้ามาเป็นของขวัญให้ข้าแท้ๆ” ชายแก่เมื่อได้ยินคำว่า ‘บริสุทธิ์’ ก็ตะกรุมตะกรามฟัดหญิงสาวอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ ทว่านางกลับผลักเขาออกช้าๆ อย่างเล่นตัว
“ข้าภักดีต่อท่าน ยอมมอบความสาวให้ท่านเชยชม ข้าไม่ขอสิ่งใดนอกจากตำแหน่งอนุภรรยาเพื่อจะได้เคียงข้างดูแลท่านไปตลอด ใต้เท้าจะโปรดเมตตาข้าได้หรือไม่”
นางจำต้องคาดคั้นถามเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ เพราะหากเขาเชยชมนางไปแล้ว นางอาจเสียตัวเปล่าโดยไม่ได้อะไรกลับมาเลยก็เป็นได้
“ได้เลยๆ ข้าจะแต่งตั้งเจ้าเป็นอนุภรรยา”
เพียงเท่านั้นเองเจียวเชินก็ทอดกายลงนอนบนเตียงกว้าง อ้าแขนโอบกอดชายแก่ไว้แนบแน่น สองขาอ้าออกแอ่นรับแก่นกายไร้สมรรถภาพอย่างเบื่อหน่าย กระนั้นกลับต้องแสร้งร้องเสียงหลงอย่างพึงพอใจเสียเหลือเกิน...
เมื่อห้องตำรากลับมาเงียบสงบอีกครั้ง จางชงหยวนก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใช่ว่าเขาไม่มีหัวใจ ใช่ว่าเขาไม่มีความรู้สึก แต่เขาไม่อยากเป็นคนมักมากในกามเหมือนผู้บิดา ที่เจ้าชู้มีเมียเล็กเมียน้อยเต็มจวน ทำให้มารดาของเขาต้องชอกช้ำใจจนผูกคอตายตั้งแต่เขายังเล็ก
เจียวเชินทั้งสาว ทั้งสวย กลิ่นกายของนางนั้นยั่วยวนจนเขาอยากจะกดนางลงกับพื้นแล้วกระทำชำแรกแทรกแก่นกายเข้าไปในตัวนางเพื่อปลดปล่อยแรงตัณหาให้หลุดพ้น
แต่เขาไม่ได้รักนาง หากทำเช่นนั้นเขาก็ไม่ต่างจากบิดา
เขาจะไม่ทำสิ่งที่เกลียดอย่างเด็ดขาด!
คุณชายจางก้มลงมองมังกรยักษ์ที่ชูผงาดยากที่จะหลับใหลหากมิได้ปลดปล่อยก็คงจะปวดหน่วงจนนอนไม่หลับทั้งคืน จำต้องหยิบตำราเล่มหนึ่งซึ่งมีหน้าปกสีขาวออกมา เป็นตำราที่มีขายลับๆ ในหมู่บุรุษเพศ ซึ่งผู้เขียนวาดภาพท่าทางการร่วมเพศประกอบเนื้อเรื่องเสียวอย่างออกรส
เรียกกันว่า ‘ตำราปกขาว’ จางชงหยวนใช้ตำรานี้เพื่อปลดปล่อยความต้องการทางเพศเสมอมา
เมื่อจางชงหยวนถอดกางเกงสีขาวออก มังกรท่อนยักษ์ก็ชูผงาด เขาใช้มือเรียวยาวกอบกำมันเอาไว้เบาๆ ก่อนจะรูดขึ้นรูดลงช้าๆ ยิ่งรูดยิ่งชักยิ่งบีบก็ยิ่งผงาดชู
ท่อนเอ็นยาวใหญ่ หัวหยักสีชมพู มิเคยเสพร่วมสังวาสสตรีนางใดนอกจากแม่นางทั้งห้าของเขา
จางชงหยวนหลับตาจินตนาการถึงสตรีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผมยาวจดเอวคอด ใบหน้าหวานล้ำ ดวงตาเป็นประกายสดใส จมูกรั้นเชิด ริมฝีปากสีผลท้อระเรื่อ
นางในฝันที่ทำให้เขาฝันเปียกแทบทุกเช้า
นางในฝันที่มีชีวิตอยู่แค่เพียงในความฝัน
เขามิเคยคาดหวังว่าจะได้พบนาง และไม่คิดแพร่งพรายเรื่องนี้ให้ผู้ใดหัวเราะสมเพชหาว่าเขาเป็นคนวิกลจริต
- ผู้เขียน
