“น้ำ... เธอเป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ดูแลน้ำ”
“ไปทานข้าวต้มก่อน ฉันให้ประจักษ์สั่งทางโรงแรมทำให้แล้ว”
“คุณใจดีจังเลยค่ะ”
เมื่อชรันได้ยินคำยกย่องจากเธอ เขากลับไม่รู้สึกว่าตัวเองใจดีสักนิด เขาอาจจะทำไปเพราะเธอนอนอยู่บนเตียงเดียวกับเขา หรือเพราะจริงๆ เขาเป็นห่วงเธอกันแน่ ความอ่อนโยนจะเป็นจุดอ่อนที่คนอื่นจะเอามาใช้โจมตีเขาได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงพยายามปิดมันไว้อย่างมิดชิด
“คุณทานหรือยังคะ”
“ฉันดื่มกาแฟไปแล้ว”
“มื้อเช้าสำคัญ คุณต้องทานอาหารด้วยนะคะ”
เขาเห็นเธอทานได้แบบนี้ เธอก็น่าจะดีขึ้นแล้ว ชรันเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้ โดยมีรชนิชลที่มองการกระทำของเขาด้วยหัวใจเต้นระรัว ก่อนจะเสมองแต่ถ้วยข้าวต้ม ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ
“น้ำ”
“คะ?”
“เธอเขินฉันเหรอ”
“…”
ชรันอมยิ้มให้กับความน่ารัก การมีแฟนเด็กมันก็กระชุ่มกระชวยดีแบบนี้แหละ ‘สมองแกต้องกลับแน่เพชร
