“คงยากหน่อยนะครับ" เดย์ไนท์ตอบกลับธันวา ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากเขาไม่มีทางปล่อยไอวี่ไปเด็ดขาด
เธอต้องเป็นของเขาคนเดียว...คนเดียวเท่านั้น ไอ้หน้าจืดนี่ไม่มีทางได้ในสิ่งที่มันต้องการ
เมื่อเดินออกมาจากร้านชาบูเราเปลี่ยนมานั่งทานร้านอาหารไทย
“ไอ..โอเคมั้ยครับ" ผมสังเกตเธอนั่งคิ้วขมวดเป็นปมอยู่นานแล้ว
“ไอโอเคค่ะ" เธอตอบยิ้มๆ
“พี่ทำให้มันหายไปจากโลกนี้ได้นะ" เขาพูดน้ำเสียงจริงจัง ไม่อยากให้เธอต้องคิดมาก
"ไอรู้ค่ะ..ไอไม่ได้คิดอะไรจริงๆ"ร่างบางส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้ชายหนุ่ม
"แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้คือไออยากกินชาบูแล้วไม่ได้กินค่ะ" หญิงสาวยู่หน้าเล็กน้อย
"ไว้วันหน้าพี่พามากินครับ"
"ขอบคุณนะคะ หล่อแล้วยังใจดีอีก"ไอวี่ยิ้มตาหยี
"หึหึ!"
"สั่งอาหารดีกว่าค่ะ"
"ครับ"
จากนั้นเราสองคนก็สั่งอาหารมา 3 4 อย่าง ทานเสร็จขับรถมาที่คลับND
มาถึงไอวี่ก็ไปนั่งดูซีรีย์ที่โซฟา ผมมานั่งที่โต๊ะทำงานเคลียร์บ
