ศิษย์พี่หญิงท่านอย่ารังแกข้านักเลย

บทที่ [9]เผิงอวี่

บทที่ [9]

เผิงอวี่

จินเยว่นางได้ยินข่าวลือว่ามีดอกไม้ที่มีพลังวิเศษสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ มีชื่อว่า 'เผิงอวี่' หนึ่งหมื่นปีจะออกดอกเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น ผู้คนเลยเริ่มที่จะออกตาหากันจ้าละหวั่นไม่เว้นแม้แต่นางในยามนี้ที่กำลังสนใจมิน้อย

''เจ้าจะไปไหน'' ศิษย์พี่ใหญ่เอ่ยถามนางออกไป เขาเห็นท่าทีแปลกๆ ของหญิงสาวเช่นนี้

''เอ่อ…'' ซวยแล้วศิษย์พี่ใหญ่ต้องดุข้าแน่ๆ ทำเช่นไรดี…

''เอ่อ…คือว่าข้า''

''อย่าบอกนะว่าเจ้าจะออกไปตามหาดอกไม้เผิงอวี่น่ะ'' เขาเห็นว่านางมิได้ตอบอันใด ก็ได้เอ่ยดุนางออกไปด้วยความเป็นห่วง

''มันอันตรายนะจินเอ๋อร์หากเจ้าจะไปเช่นนี้ เจ้ามิรู้หรือว่ามันมีสัตว์ดุร้ายเฝ้ามันอยู่น่ะ'' เขาเป็นห่วงนางเลยต้องเอ่ยออกไปเช่นนี้ สตรีคนเดียวจะเข้าไปในป่าที่เต็มไปด้วยอันตรายได้เยี่ยงไร

''ข้าจะไปด้วยขอรับ'' มีเสียงดังเอ่ยขึ้นมาทำให้ทั้งสองคนหันหน้าไปมองก็พบว่า หลิวหยางเขากำลังเดินมาทางนี้

''ข้าจะไปกับพี่หญิงเองขอรับ''

''หลิวหยาง...'' จินเยว่นางมองไปที่ชายหนุ่มก่อนที่เขาจะส่งยิ้มกลับมาให้นางด้วยความอ่อนโยน

''ไม่ได้มันอันตราย!'' ไม่มีท่าทีว่าศิษย์พี่ใหญ่เขาจะยอมให้นางไปเลยสักนิดก่อนที่นางจะคิดอะไรบางอย่างออกมา

''เอ่อ…เช่นนั้นศิษย์พี่ใหญ่ไปพร้อมพวกข้าดีหรือไม่เจ้าคะ''

จินเยว่นางเอ่ยออกไปก่อนที่จะโดนศิษย์พี่ใหญ่จ้องเขม็งมาที่นางอย่างดุๆ จนทำให้นางถึงกลับหน้าหงอยทันที เขาที่เห็นเช่นนั้นก็ถึงกลับใจอ่อน

''….เฮ้อ!''

''ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย อย่าลืมไปบอกท่านอาจารย์ก่อนเสียล่ะ''

''เจ้าค่ะ!'' จินเยว่นางดีใจรีบวิ่งออกไปโดยที่ไม่ห่วงความเป็นกุลสตรีเลยสักนิดทำให้ชายหนุ่มทั้งสองคนจะหัวเราะเบาๆ ออกมาพร้อมกันโดยที่มิได้นัดหมาย ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้ากันด้วยรอยยิ้มแปลกๆ

''ศิษย์พี่ใหญ่ผู้นี้ชอบนางแน่นอนข้าจะไม่มีวันยกนางให้เจ้าหรอกนะ คอยดูเถอะ'' หลิวหยางเขาคิดในใจ

''ไอ้ศิษย์น้องผู้นี้ดูก็รู้แล้วว่าชอบจินเอ๋อร์ ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้าได้อยู่กับจินเอ๋อร์สองคนหรอก'' ลู่เฟิงเขาคิดในใจ

ไม่นานหลังจากนั้นจินเยว่นางก็รีบวิ่งตรงมาหาทั้งสองคน

''ท่านอาจารย์อนุญาตแล้วเจ้าค่ะ''

''เช่นนั้นเราไปกันเถิด'' ศิษย์พี่ใหญ่เอ่ยบอก ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินตรงไปยังป่าต้องห้ามที่คาดว่าจะมีดอกเผิงอวี่อยู่

บรรยากาศวังเวงชอบกล เหตุใดถึงได้น่ากลัวแบบนี้กัน อากาศโดยรอบเริ่มเย็นลงอย่างฉับพลัน ไอหม่นเทาสี จางลอยคลุ้งขึ้นมาจากผืนดินทำให้บรรยากาศโพล้เพล้ดูวังเวง กิ่งก้านไม้ใหญ่บนหัววูบไหวคราหนึ่ง...

ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินเข้ามาเรื่อยๆ ก็พบเข้ากับบ่อน้ำขนาดใหญ่

''อย่าเข้าไปใกล้เชียวเล่า บ่อน้ำแห่งนี้มีชื่อว่าบ่อน้ำมิติ หากผู้ใดได้ตกลงไปแล้ว มิรู้ว่าจะไปโผล่ที่ใด บ้างก็ไปโผล่ที่มีสัตว์ดุร้ายอาศัยอยู่ พวกเจ้าทั้งสองระวังไว้ด้วย'' ศิษย์พี่ใหญ่เอ่ยบอกเช่นนี้ก่อนที่ทั้งสองจะพยักหน้าเข้าใจ

จินเยว่นางเดินตามหลังพวกเขาไปพลางหันมามองที่บ่อน้ำเล็กน้อยก่อนที่จะมิสนใจแล้วเดินไปต่อแต่จู่ๆทันใดนั้นนางรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมาที่นางอย่างใดอย่างนั้น

ทันใดนั้นจู่ๆหญิงสาวก็กรีดร้องด้วยความตกใจเพราะมีใครก็มิรู้ฉุดร่างให้นางตกลงไปในบ่อน้ำ ชายหนุ่มทั้งสองหันหน้ามามองพร้อมกัน ก่อนที่จะพบว่านางได้ตกลงไปในบ่อน้ำเสียแล้ว

ตู้ม ….!!

''พี่หญิง!''

''จินเอ๋อร์!''

............................................................................