บทที่ [21]
ลองมาเรียนรู้กันและกัน
ในตอนแรกนั้นสองพ่อลูกกะจะมาพักที่แดนมารแค่เพียงหนึ่งคืนเท่านั้น แต่ดูทรงแล้วบุตรสาวของเขายังคงอยากอยู่เที่ยวเล่นที่นี่เขาก็มิได้ขัดอะไรนัก อย่างน้อยๆจะได้ใช้เวลานี้เที่ยวกับนางอย่างที่เขาเคยตั้งใจเอาไว้
ทั้งสองคนเดินมากินร้านอาหารแห่งหนึ่งในระแวกโรงเตี๊ยมที่พักหลักจากนั้นก็ใช้เวลาตามภาษาพ่อลูกที่มิเคยได้มาเที่ยวด้วยกันมาก่อนอย่างมีความสุข จนพระอาทิตย์เริ่มตกดิน
ก่อนที่นางและจินไฮ่หมิงจะกลับมาที่พักเพื่อพักผ่อนในวันนี้
''อ่า...วันพรุ่งนี้ข้ามีนัดกับหลิวหยางซินะ'' ก่อนหน้านั้นจินเยว่นางได้เล่าเรื่องที่ได้เจอกับหลิวหยางให้จินไฮ่หมิงได้ฟัง เขาก็ดูตกใจมิน้อยมิคิดเลยว่าจะได้เจอหลิวหยางที่นี่ ในวันที่หลิวหยางเขาออกจากสำนักไปในคืนนั้น เขาก็มิรู้ว่าเพราะเหตุใด แต่พอได้ลองอ่านจดหมายของชายหนุ่มที่ฝากให้เขาเอาไว้ก็เข้าใจ
เนื้อหาในจดหมายเล่าว่า หลิวหยางเขารู้
