บทที่ [17]
ชำระแค้น
หลังจากนั้นหลิวหยางเขาก้าวเท้าเดินออกจากสำนักไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมา
''แค้นนี้ข้าจะต้องสะสาง!''
หลิวหยางเดินมาหยุดตรงหน้าถ้ำแห่งหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นถ้ำมารนรก เป็นถ้ำเฉพาะผู้ที่สืบทอดหรือเป็นสายเลือดโดยตรงของจอมมารเท่านั้นที่จะเข้าไปในถ้ำแห่งนี้ได้
บรรยากาศภายในถ้ำดูวังเวงแต่เขาไม่สนใจกลับเดินตรงเข้าไปอย่างมิกลัวเลยสักนิด ก่อนที่จะนั่งลงตรงกลางถ้ำพลางหลับตาลง แป๊บเดียวก็รู้สึกถึงพลังที่ไหลออกมาบริเวณรอบตัว
หลิวหยางเขาใช้เวลาฝึกฝนและนั่งสมาธิภายในถ้ำ เจ็ดวันเจ็ดคืนก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา ในยามนี้ดวงตากลับกลายเป็นสีแดงไปเสียแล้ว
ก่อนที่จะใช้พลังหายตัวไปทันที
ณ แดนมาร
เสียงโหวกเหวกโวยวายของพวกปีศาจที่เอ่ยพูดคุยกันจนค่อยๆ หยุดลงอย่างกระทันหัน ทันใดนั้นพวกมันรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่สามารถเข่นฆ่าพวกมันได้ในทันที
ก่อนที่จะหันไปมองพร้อมกันก็พบเข้ากับบุรุษผู้หนึ่
