ตอนที่2คืนเข้าหอ
1380 คำ
ตอนที่2 คืนเข้าหอ NC
'ใครมันมาลักหลับข้าเนี่ย' หวังซูเหยาคิดในใจด้วยความหงุดหงิด บนร่างกายของนางตอนนี้นั้นมีร่างใหญ่โตกำลังนอนทาบทับอยู่ เขาไร้เสียงครวญครางเหมือนไม่เต็มใจทำเรื่องอย่างว่า มีแต่กระแทกส่ง ๆ มาให้แต่เสร็จ ๆ เพียงเท่านั้น หวังซูเหยาขมวดคิ้ว มีชายใดบ้างที่ไม่อยากร่วมหลับนอนกับนางบ้างในแคว้นหลงแห่งนี้ คิดได้ดังนั้นร่างบางก็ลืมตาขึ้น มือเรียวยาวคล้องคอของชายหนุ่มทันที นางส่งยิ้มหยดย้อยให้ชายหนุ่มท่ามกลางแสงสว่างสลัว ๆ ก่อนจะเอ่ยเรียกชายหนุ่มบนร่างอย่างยั่วยวนด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ใครก็ต่างต้องตกอยู่ในห่วงเสน่ห์
"คุณชายเจ้าขา"
"..................." ชายหนุ่มหยุดชะงักการกระทำแล้วจ้องมองคนตรงหน้าแทนอย่างไม่เข้าใจ ก่อนหน้าจะเข้าหอเขาเห็นนางหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างง่ายดายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ข้าเจ็บ" หวังซูเหยาเอ่ยพลางทำสีหน้าออดอ้อน นางเจ็บจริง ๆ ถึงนางจะทำเรื่องอย่างว่าบ่อย แต่มังกรของชายหนุ่มตรงหน้านั้นก็ใหญ่โตไม่น้อยคับแน่นในช่องรักของนางเสียไปหมด
"ขะ...ข้าจะอ่อนโยน" ไป๋หลี่คุนเอ่ยเสียงเบาอย่างไม่รู้ตัว แม้เขาจะไม่พอใจจะแต่งงานแต่สตรีตรงหน้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย แต่ไม่ทันที่ร่างหนาจะได้ลงมือภรรยาคนใหม่หมาด ๆ ของตนเองก็จุมพิตเขาขณะยังไม่ทันตั้งตัว
"................" ไป๋หลี่คุนตาเบิกกว้าง ก่อนจะจูบกลับหญิงสาวอย่างอ่อนโยน สองร่างเบียดเสียดร่างเข้าหากันแทบจะเป็นหนึ่งร่างความอบอุ่นของร่างกายที่ทาบทามนั้นทำให้คนทั้งสองนั้นรู้สึกวาบหวามไม่น้อย
"อะ..อือ" เสียงครวญครางของหวังซูเหยาดังขึ้นอย่างพึงพอใจ นางจับท้ายทอยของชายหนุ่มไม่ปล่อยปากเรียวกระจับก็ยังจุมพิตกับชายหนุ่มอย่างไม่ยอมหยุดจนคนตัวโตต้องส่งเสียงครวญครางออกมาในที่สุด
"อื้อ.. "
"คุณชาย…ให้ข้าได้อยู่ข้างบน" หวังซูเหยากระซิบข้างหูของชายหนุ่มอย่างเบาเสียง แต่กลับให้คนฟังนั้นคันยุบยิบไปทั่วหัวใจ
"......................" ร่างหนาไม่ตอบแต่กลับพลิกร่างของหญิงสาวให้ขึ้นมาอยู่บนร่างของเขาได้ด้วยแขนเดียว
หวังซูเหยาตอนนี้นั้นนางนั่งทับบนร่างของชายหนุ่ม ความเป็นสตรีบดเบียดกับหน้าท้องลอนทรวดทรงองค์เอวของหญิงสาวนั้นงดงามที่สุด ยิ่งได้อยู่ท่ามกลางแสงสลัวนั้น กลับยั่วยวนชายหนุ่มไม่น้อยร่างหนาคว้ามือไปจับหน้าอกนุ่มของหญิงสาวแล้วบีบเคล้นอย่างมีอารมณ์ ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นรู้แค่ว่าเขาต้องการหญิงสาวตรงหน้าเท่านั้น
"หึ! " หวังซูเหยายกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวลงไปใกล้ใบหน้าของบุรุษรูปงาม นางค่อย ๆ ใช้ลิ้นเรียวพรมจูบชายหนุ่มอย่างอ่อนโยนแล้วค่อย ๆ ซุกไซ้ไปมารอบ ๆ ลำคอจนชายหนุ่มเกิดอาการขนลุกไม่น้อยแต่กลับเป็นความรู้สึกที่ดีที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
ร่างบางไต่ระดับความเร่าร้อนไปทีละนิดจนชายหนุ่มใต้ร่างนั้นร้องครวญครางออกมาไม่เป็นเสียงในที่สุด มือเรียวเล็กซุกซนอยู่ไม่เป็นสุขนางสัมผัสร่างของชายหนุ่มไปทั่วก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนตัวเองลงไปที่แก่นกลางของชายหนุ่ม แล้วอ้าปากเล็กไปเล้าโลมที่มังกรของชายหนุ่มอย่างชำนาญการ
"อะ...เสียวเหลือเกิน"
"ชอบไหมเจ้าคะ"
"ชะ...ชอบ"
ได้ยินคำตอบของชายหนุ่มแล้ว ร่างบางไม่รอช้างัดกลยุทธ์ต่าง ๆ ที่สั่งสมมานานตลอดการเป็นนางโลมมาสิบปีนางบริการชายหนุ่มอย่างเต็มที่ จนชายหนุ่มเสร็จสรรพในปากเล็กของนางภายในไม่กี่จิบชา
"คุณชาย...."
"ข้าจะทำให้เจ้าบ้าง" เขาพูดจบก็พลิกร่างของหญิงสาวให้อยู่ด้านล่างทันที ก่อนชายหนุ่มจะแยกเรียวขาของหญิงสาวให้อ้าออก จนเห็นช่องรักของนางที่มีน้ำแฉะไม่น้อย ร่างหนาไม่รอช้าซุกหน้าลงไปทันที ก่อนจะตามด้วยลิ้นอุ่นเล้าโลมหญิงสาวจนเป็นจังหวะ จนร่างบางต้องยกสะโพกแอ่นขึ้นรับเพราะความเสียวซ่าน
"อะ...อื้อ"
"สะ...เสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ"
"ลึก ๆ อีก" หวังซูเหยาสั่งชายหนุ่มให้ดันลิ้นเข้าไปในช่องรักของนางอย่างลืมตัว เพราะตอนนี้นั้นนางเกิดอารมณ์กำหนัดไม่น้อย นางชมชอบบุรุษที่ไม่เอาแต่เสพสมให้ตัวเอง จะมีความสุขทั้งทีต้องมีความสุขทั้งสองสิ พอได้เจอชายหนุ่มตรงหน้าก็อยากจะงัดความสามารถให้เต็มที่ เผื่อบุรุษผู้นี้จะมาหานางอีกในครั้งต่อ ๆ ไป
"อะ..อ๊าา" หวังซูเหยากรี๊ดเสียงหลงทันทีที่ชายหนุ่มส่งนิ้วเรียวเข้าไปในช่องรักของนาง นางแอ่นรับนิ้วเรียวอย่างพอใจ ร่างเปลือยเปล่าสั่นกระซิกไปด้วยความเสียวซ่านกับนิ้วเรียวที่ส่งเข้ามาอย่างไม่ต้องให้บอก
"ดีหรือไม่" ไป๋หลี่คุนตอนนี้ผละจากการจุมพิตมากระซิบกับหญิงสาวที่ข้างหู แต่นิ้วเรียวก็ยังขยับเป็นจังหวะในช่องทางรักของหญิงสาวไม่หยุด
"ดะ...ดีเจ้าค่ะ"
หลังจากที่ร่างบางเสร็จสมชายหนุ่มไม่รอช้ากำมังกรของตนเองชักเข้าชักออกเล็กน้อย ก่อนจะนำมังกรอุ่นมาจ่อที่ช่องทางรักของหญิงสาว แล้วค่อย ๆ ดันเข้าอย่างง่ายดาย ร่างหนาแช่แก่นกายไว้ชั่วครู่ ก่อนจะบีบเคล้นหน้าอกโตของหญิงสาวอย่างมีอารมณ์ เอวหนาก็เริ่มขยับจังหวะเข้าออกเบา ๆ ส่งผลให้คนใต้ร่างนั้นส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างพอใจ
"อะ...อื้อ" เสียวเหลือเกินร่างบางคิดในใจ นานแค่ไหนแล้วนะไม่ค่อยได้เจอผู้ชายที่ถูกใจ
"เปลี่ยนท่านะ" ร่างหนาโน้มตัวมากระซิบข้างกกหูของหญิงสาว ก่อนจะจับหญิงสาวพลิกหันหลังแล้วให้นางชันเข่า หวังซูเหยาไม่ได้ไร้เดียงสา นางนั้นแอ่นกายรอชายหนุ่มอย่างไม่ต้องให้คนตัวโตมาสอนตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าก็อยู่ในท่าที่พร้อมแล้ว
"ดีมาก ภรรยาข้า" ไป๋หลี่คุนเอ่ยก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุดลำ มือหนาบีบคลึงเต้าโตอย่างพอใจเอวหนาก็กระแทกแก่นกายไม่หยุดพัก เขาขยับแก่นกายอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวนั้นเสียวซ่านส่งเสียงครวญครางไม่หยุด
"อะ...อื้อ"
"อะ..อ๊าา ภรรยาข้าจะเสร็จแล้ว"
สองร่างครางเสียงหลงเมื่อถึงจุดสุดยอดอย่างพึงพอใจ ร่างหนาไม่ได้นำมังกรออกแต่กลับคาไว้ในช่องรักของหญิงสาวไว้ ร่างหนานอนซุกหลังของหญิงสาวอย่างหมดแรง ร่างเปลือยเปล่านอนแนบชิดหายใจรวดเร็วจนได้ยินเสียง
คืนเข้าหอวันนี้นั้นทั้งสองนั้นบรรเลงรักไม่รู้จบ ทั้งสองร่างนั้นต่างเร่าร้อนไม่ยอมแพ้กันสลับกันอยู่ล่างอยู่บนตลอดทั้งคืน จนเกือบถึงรุ่งสางของอีกวัน หญิงสาวถึงได้ยอมแพ้เพราะความอ่อนเพลีย
"ข้าเหนื่อยเหลือเกิน" หวังซูเหยาเอ่ยด้วยเสียงอันอ่อนเพลีย นางยอมแล้ว...บุรุษตรงหน้านั้นทั้งอึดทั้งถึกเหลือเกินถูกใจนางนัก แต่ตอนนี้นางไม่มีแรงกายใด ๆ เหลือแล้ว
"ข้าก็เช่นกัน นอนเถอะภรรยาข้า" ร่างหนาได้ยินหญิงสาวเอ่ยเสียงเบาก็ได้แต่เร่งจังหวะอีกครั้งจนเสร็จสมถึงฝั่งปรารถนา แล้วพลิกกายไปนอนข้าง ๆ เตียงแล้วนอนหลับไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้า
'ภรรยาหรือ'
หวังซูเหยาที่ตอนนี้งงงวยไม่น้อย นางเป็นนางโลมจะไปเป็นภรรยาผู้ใดได้ แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะหลับตาลงก็มีความทรงจำมากมายไม่เป็นเรื่องราว เข้ามาในความคิดของนางไม่รู้จบ นางกุมขมับอย่างทรมานเพราะความเจ็บปวดหวังซูเหยาน้ำตาไหลพรากก่อนนางจะหมดสติไม่รู้ตัว
- ผู้เขียน
