เวลา 22.30 น.
จนป่านนี้แล้วปิ่นปักก็ยังไม่กลับบ้าน เขาโทรหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่รับสาย น้องสาวตัวดีก็ไม่ยอมรับสาย พอได้ยินเสียงรถยนต์แล่นมาจอดในบ้านก็รีบลงมาดูว่าใคร เป็นแม่ยายหรือปิ่นปัก พอลงมาดูก็เป็นแม่ยายที่เพิ่งกลับมาจากร้านอาหาร
“ลูคัสมารอใครเหรอลูก?” ปราณีถามลูกเขย
“ผมมารอปิ่นปักครับแม่ณี”
“แล้วปิ่นปักไปไหนล่ะ ทำไมถึงกลับดึก”
“ไปทานข้าวกับรุ่นพี่กับโอลิเวียครับ”
“อือ...งั้นแม่ขึ้นห้องก่อนนะลูก”
“ครับ แม่ณี” แล้วคนเป็นแม่ยายก็เดินเข้าบ้าน
ลูคัสก็เดินวนไปวนมาพร้อมกดต่อสายหาปิ่นปัก แต่กดต่อสายหากี่สาย ปลายสายก็ไม่สนใจจะกดรับ
“ให้มันได้แบบนี้สิปิ่นปัก โอลิเวีย”
เวลาเดียวกันนั้นปิ่นปักกำลังสร้างความวุ่นวายให้โอลิเวียและโอบ เธอเผลอดื่มแก้วของโอลิเวียไปนิดเดียว แล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนเมื่อสมัยเรียน ปิ่นปักเมาและไล่จะจูบคนในร้านจนต้องล็อกตัวพาลากขึ้นรถเพื่อพากลับบ้าน โอบทำหน้าที่ขั
