ณ หลังเลิกเรียน
ริสาเดินมาถึงศาลาที่ประจำที่รอคุณแม่มารับ อดแปลกใจไม่ได้ทำไมวันนี้ พี่เทวามานั่งอยู่ตรงนี้ สาวน้อยยืนมองเทวาอยู่สักพักไม่ได้เดินเข้าไปทักทันที
เมื่อเทวารู้สึกว่ามีคนกำลังจะเดินเข้ามาและยืนมองอยู่จึงเงยหน้าขึ้น แววตาของเทวาที่ส่งมานั้นไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่เป็นความยินดี
“สวัสดีค่ะพี่เทวา”
ริสากล่าวทักทายก่อน วันนี้เป็นวันดีจริงๆ ได้คุยกับพี่เทวาด้วยและจะดีกว่านี้ถ้าพี่เทวาไม่เดินหนีแล้วได้นั่งทำการบ้านด้วยกัน เหมือนชาติที่แล้วที่นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน ติวสอบด้วยกัน
“สวัสดีครับ …น้องริสา…เอ่อ..วันนี้พี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ”
เทวากล่าวด้วยน้ำเสียงขัดเขินเล็กน้อย
ริสาพอได้ยินคำนั้น ก็ตกใจระคนยินดี เรื่องที่ขอย่อมได้แน่นอน
“ดีเลยค่ะพี่เทวา ริสากำลังจะทำการบ้านถ้าริสาไม่เข้าใจ ริสาขอถามพี่เทวานะคะ”
ริสารีบขึ้นไปนั่งบนศาลา เธอเปิดกระเป๋าหยิบการบ้านขึ้นมา เป็นครั้งแรกในชีวิ
