ณ เวลาหลังเลิกเรียน
ริสานั่งหน้าหงอยและทำการบ้านรอคุณแม่อยู่ศาลาบริเวณหน้าโรงเรียน
เปิดเทอมมาหลายวันแล้วริสายังไม่ได้เจอเทวาเลย
พอริสาขึ้นชั้นประถมปีที่ 2
เทวาย้ายไปเรียนที่ตึกใหม่ เพราะชั้นประถมปืที่ 4
ช่วงเช้า พักเที่ยง จึงไม่มีโอกาสได้เจอกัน
ริสาส่งสายตามองไปรอบๆ เผื่อเจอเทวา และแล้วความพยายามก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เทวานั่งอยู่ศาลาถัดจากริสาไปไม่ไกลนัก
ในใจริสาก็ครุ่นคิด "ทักดีไหม หรือไม่ไป เอาอย่างไร ไปไม่ไป ไปไม่ไป เอางี้ดีกว่า ไม่ไป!! วันนี้นั่งมองแบบนี้ก่อน พรุ่งนี้เราก็นั่งศาลานั้นซะเลย ค่อยดูมีชั้นเชิงหน่อย"
ริสาก็นั่งมองเทวาแบบไม่สงวนท่าทีเท่าไรนัก ก็เด็กไร้เดียงสาอ่ะเนอะ มองแล้วก็ยิ้มน้อยๆ ไปให้ เทวาก็ยิ้มมุมปากตอบกลับมา
2 เด็กชาย เด็กหญิง ที่พูดกันน้อยคำ แต่สบตากันบ่อยครั้ง
เป็นภาพที่ดูน่ารัก น่าเอ็นดู ความสัมพันธ์ที่บางเบา เอือนๆ เบาๆ ให้รู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ
นั่งสบตาก
