ในห้องกว้างที่ใช้เป็นห้องหอ พันโทอัคคี อัศว์โยธิน ยืนกอดอกมองเจ้าสาวของเขานิ่ง งานแต่งงานที่ผ่านพ้นไปช่างเหมือนกับฉากละครบทหนึ่ง แต่ไม่ได้สุขสมหวังเช่นละครในฉากวิวาห์ที่พานพบ จากที่คิดว่าตนเองจะต้องเข้ารีตเปลี่ยนไปนับถือศาสนาตามเจ้าสาว กลับกลายเป็นเจ้าสาวสูงศักดิ์ถูกอัปเปหิออกมา แม้จะโล่งอก ที่ไม่ต้องกลับไปอธิบายความจำเป็นให้มารดาฟังเสียยืดยาว แต่ก็อดสงสารและเห็นใจชีคคาคนงามไม่ได้ แม้จะดำรงศักดิ์และสิทธิ์เป็นเจ้าหญิงแห่งรัฐเช่นเดิม แต่เชื่อแน่ว่าความสำคัญของพระองค์จะต้องเปลี่ยนไปและลดน้อยถอยลง ประเทศที่เคร่งครัดมีหรือจะเทิดทูนยกย่องเจ้าหญิงนอกศาสนา
“ไม่เปลี่ยนชุดหรือ” อัคคีถามขึ้น เมื่อเห็นว่าทรงประทับในท่าเดิมบนเตียงนอนที่คลุมด้วยผ้าทอประสานเส้นทองลวดลายสวยงามเนิ่นนานแล้ว
คนถูกถามชำเลืองมาเพียงเล็กน้อย ก่อนกลับมานั่งหน้าตรง พักตร์ที่แต่งแต้มงดงามสมกับเป็นเจ้าสาวและสมกับเป็นวันสำคัญเรียบ
