บทที่๙
การใช้ชีวิตในพระราชวังกลางทะเลทรายของเจ้าหญิงบิชาเราะห์นั้นแทบจะไม่สุขสดชื่นสมกับเป็นคู่วิวาห์ใหม่ ดั่งที่คนเข้าใจว่าทรงมาฮันนีมูนกันที่นี่ เพื่อความเป็นส่วนตัวก่อนจะเสด็จกลับไปมาทรงงานเช่นเดิม แต่ความจริงทรงรอรับสั่งให้กลับไปตาจาร์ฮีทุกเสี้ยววินาที และดูเหมือนเป็นการรอคอยที่ไม่มีแสงสว่างเรืองรองให้พอพระทัยชื้นขึ้นมาได้เลย จนบ่ายวันนี้หลังเดินวนเวียนเพราะไม่มีอะไรทำ ทั้งยังไม่ค่อยอยากเข้าใกล้อัคคีพระสวามี ชายหนุ่มที่เมื่อก่อนทรงเรียกหาให้รับใช้ใกล้ชิดหวังสร้างข่าวฉาว ครั้นทุกอย่างเป็นมากกว่าพระประสงค์ตัวพระองค์เองกลับเป็นฝ่ายหนีห่างเขา จะบอกว่าทรงกลัวเขาล่วงเกินก็ไม่เชิงนัก แต่อยู่ไกลกันนิดจะดีกว่า
นางกำนัลที่เดินขวักไขว่ยามไม่มีงานทำ พูดคุยซุบซิบจนเข้าหูชีคคาบิชาเราะห์ซึ่งประทับเอนพระองค์บนเก้าอี้ยาว เปิดหนังสือเล่มโปรดแต่ไม่ได้ซึมซับเรื่องราวในหน้าหนังสือนั้นเลย พระกรรณกลับชัดแ
