สายตาสี่คู่ที่จับจ้องมาที่ฉันสลับกับเฮียเพเชี่ยนในห้องพักของนักแข่งที่สนามแข่งรถ ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าเฮียเอ็มเล่นโทรไปฟ้องเฮียคนอื่นกันหมด แถมยังร้องห่มร้องไห้เรื่องที่ฉันไม่ยอมแบ่งข้าวให้อีก
มันใช่เหรอ?
"สรุปมึงคบกับบีว่างั้น" เฮียรามเป็นคนเปิดประเด็นคนแรกหลังจากที่เงียบกันมาอยู่หลายชั่วโมง
"ยัง"
"ไอ้สัส แล้วมึง?" เฮียรามย่นคิ้วหนาเข้าหากันเมื่อได้ฟังคำตอบของเฮียเพเชี่ยน สายตาที่บ่งบอกว่าไม่พอใจของเฮียรามทำเอาฉันต้องรีบพูดขึ้นทำลายบรรยากาศเสียก่อน
"ตอนนี้ยังแต่เดี๋ยวก็คบ"
"ไม่ต้องไปแก้ตัวแทนมันบี มันไม่ได้โง่จนถึงขั้นไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร" เฮียรามเหลือบมองมาที่ฉันจากนั้นก็ตวัดสายตาเย็นยะเยือกไปมองเฮียเพเชี่ยนต่อ
"กูรู้ว่าทำอะไรอยู่ กูไม่ได้ขอให้พวกมึงยกโทษให้"
"ก็ดี กูจะได้ยันตีนไปที่มึงได้อย่างสบายใจ" เฮียรามผุดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ยกเท้าขึ้นเตรียมจะถีบเฮียเพเชี่ยน ถ้าไม่ต
