บทนำ

940 คำ
~~ทรงอย่างแบด แซดอย่างบ่อย เธอไม่อินกับผู้ชายแบดบอย ทรงอย่างแบด​ แซด​อย่าง​บ่อย​ เธอไม่รักฉันก็คงต้องปล่อย โธ่พ่อหนุ่มแบดดดด บอยยย~ แบดดดด บอยยย~~ โอ๊ยยยย!! หมาที่ไหนมาหอนเอาตอนนี้เนี่ยคนจะหลับจะนอน ในที่สุดเปลือกตาที่เคยปิดสนิทต้องเบิกกว้างเมื่อเสียงโหยหวนขอส่วนบุญดังลั่นมาจนถึงห้องของฉันไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้ว ฉันดีดตัวลุกออกจากที่นอนในชุดคุโรมิสีม่วงสุดน่ารัก จากนั้นก็หาววอดไปทีเพื่อขับไล่ความง่วงก่อนจะขยี้ผมแรงๆ แล้วเดินออกมาจากห้องลงมายังชั้นล่างของบ้านที่ยังคงมีเสียงร้องโหยหวนดังมาไม่จบไม่สิน ~~ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท​  ไอ้เธอมันคือปิศาจหุ่นเซ็กซี่​ เธอกินผู้ชายเป็นอาหาร แล้วอัตรธานไปในยามราตรี​ ข้าคือยมฑูตมารับตัวเธอ ​​​ ไป ไป ไปลงนรกเสียเถิดที่รัก​ ฉันจะลงโทษเธอ ไป ไป ไปลงนรกด้วยกันที่รัก~~ โครม!! "ไปลงนรกกันให้หมดนี่นั่นแหละ คนจะนอนโว้ย!" ฉันโยนกะละมังไปกลางวงจนเสียงร้องโหวกเหวกเมื่อครู่เงียบสนิท "อะไรวะไอ้น้องคนนี้เฮียกำลังได้ฟิล" เสียงพูดเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเมื่อฉันทำลายบรรยากาศของพวกเขา "จะนอน" "....." "นี่ไม่รู้หรือไงว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว" ฉันยืนท้าวสะเอวถามพี่ชายตัวเองอย่างเอาเรื่อง ส่วนพี่ชายตัวดีกลับหันไปถามเพื่อนที่นั่งร่วมวงกันแทน "กี่โมงแล้ววะ" "ตี3" เฮียกราฟหรือเพื่นสนิทของเฮียบีเอ็มพี่ชายฉัน​ ยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกาเรือนหรูแล้วเงยหน้าขึ้นบอกเสียงเรียบ "โห้!​ ยังไม่เช้าเลยต่อเว้ย" เฮียเอ็มยกมือขึ้นส่งสัญญานไปยังเฮียรามให้ลงมือเคาะกระติกน้ำแข็งแทนกลองให้เริ่มบรรเลงเพลงใหม่อีกรอบ "เฮีย บีจะนอนเงียบๆได้ไหม เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเขาหน่อย" ฉันเอ่ยบอกอย่างเอือมๆเมื่อนี่เหมือนจะเป็นปกติที่เฮียเอ็มมักจะฉลองกันแบบนี้ แต่มันไม่ใช่สำหรับฉันเพราะฉันเพิ่งจะกลับมานอนที่บ้านวันแรกหลังจากที่ไปนอนที่คอนโดใกล้มอ. "บ่นมากว่ะบี เฮียปาร์ตี้ทั้งทีจะให้ร้องไห้เหรอ" แต่แทนที่เฮียจะสำนึกกลับมาจ้องหน้าฉันตอบกลับด้วยสีหน้ากวนๆ "น้องมันอยากพักผ่อนละมั้งไว้ร้องวันหลังก็ได้" เฮียน้ำพุพูดขึ้นแล้วหันมาส่งยิ้มให้ฉันบางๆ "ขอ​บคุณนะเฮียพุที่เข้าใจบี ไม่เหมือนใครบางคน" ฉันฉีกยิ้มตอบกลับเฮียพุไปแล้วตวัดสายตามองเฮียเอ็มด้วยสายตาคาดโทษ "ไปนอนต่อเถอะบีพวกเฮียจะเบาเสียงให้" เฮียรามคนที่กำลังชงเหล้าอยู่นิ่งๆเอ่ยบอกฉัน ทว่าประโยคต่อมาของเขาทำให้ฉันต้องขดคิ้วบางเข้าหากันพร้อมกับยื่นมือไปรับแก้วจากเขาอย่างไว "....." "แต่ก่อนไปดื่มสักแก้วไหม?" "บีถือว่าให้เกียติเฮียรามจะดื่มให้แก้วเดียวนะ" ฉันย่อตัวลงนั่งข้างๆเฮียเอ็มแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม จากนั้นก็กวาดสายตามองพวกเฮียเขาทีละคนหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน เฮียบีเอ็มพี่ชายฉันที่ออกจะหล่อแต่แปลกหวงน้องสาวยิ่งกว่าชีวิต​ ​แต่น่าเสียดายที่เฮียมันเป็นพี่ฉันเลยทำได้แค่ถอนหายใจทิ้ง​ แล้วปลอบใจตัวเองว่ามันคงเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อนถึงได้มีพี่ที่ขี้หวงขี้บ่นยิ่งกว่าพ่อ ทว่าสิ่งที่ฉันคิดในหัวตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องเพลงที่ดังคลอเบาๆ จากเฮียน้ำพุ​ คนที่ดูจะอบอุ่นที่สุดในกลุ่มและมักจะมีรอยยิ้มให้ฉันเสมอเฮียมีหน้าตาที่จัดว่าหล่อมากดูใจดีและอ่อนโยน ถัดมาคือเฮียรามที่นั่งเคาะหลอดกับแก้วน้ำพึมพำเป็นเนื้อเพลงออกมาเบาๆ​ ภายนอกอาจจะดูร้ายๆแต่เฮียรามก็ใจดีเหมือนกันแถมเฮียรามยังหล่อและแบดอีกด้วย ฉันเหลือบมองไปยังอีกคนที่กำลังใช้มือตัวเองตีกะละมังให้เป็นจังหวะเข้ากับเพลง คนที่ดูจะนิ่งเงียบที่สุดแต่ก็ไม่ได้เงียบถึงเข้าหายากแต่ก็เป็นคนเดียวในกลุ่มเพื่อนของเฮียที่ฉันพูดคุยด้วยน้อยที่สุด​ มีใครเคยบอกไหมว่าคนหล่อมักโลกส่วนตัวสูง เสียงดีดกีต้าร์คลอเบาๆทำให้ฉันละสายตาไปจากเฮียกราฟหันไปมองอีกคนที่อยู่ข้างๆกัน และเมื่อทันทีที่ฉันหันไปก็พบว่าเขากำลังมองฉันอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาสีดำสนิทเย็นยะเยือกดูลึกลับหน้าค้นหากำลังนั่งพิงผนังบ้านดีดกีต้าร์มองฉันด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนที่เขาจะเอ่ยบางอย่างออกมา เมื่อฉันยังไม่ละสายตาไปจากเขา "มองอะไรนักหนา มีปัญหาก็บอก" "คราวหลังก็เอาหัวไว้ที่บ้านสิเฮียเพเชี่ยนคนอื่นจะได้ไม่มอง" ****  หากอ่านแล้วชอบแนวนี้ก็คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม