หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ฟารอยน์ช่วยคนตัวเล็กสวมใส่เสื้อผ้าที่สบายๆ เขาพยุงคนตัวเล็กไปนั่งที่ปลายเตียงด้วยความเป็นห่วงเธอมากๆ วันหนึ่งไม่คิดว่าเธอจะเจ็บขนาดนี้ เเต่พอคิดถึงไอ้แท่งรักของฟารอยน์แล้วเธอก็หน้าแดงขึ้นมา เพราะขนาดของมันใหญ่มากๆจนเธอไม่ลืมสัมผัสของแท่งรัก เพียงแค่คิดเธอก็รู้สึกปั่นป่วนที่ท้องน้อยขึ้นมาหรือว่าเธอห่างหายมานานก็ไม่รู้
" หนูวันเจ็บมากไหม?" ฟารอยน์ถามวันหนึ่งด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย วันหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวโต พลางกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ เธอหรี่ตาลงมองอกแกร่ง มือหนายื่นไปจับคางแหลมของคนตัวเล็กให้เงยขึ้นมาสบตากับเขา ฟารอยน์หรี่ตาลงมองริมฝีปากเล็กน่าจูบ
" เจ็บก็บอกพี่สิหนูวันอย่าอ้ำอึ้ง เดี๋ยวพี่จับรีดพิษอีกรอบสองรอบนะ เพราะพิษในตัวของพี่ยังไม่หมดเลย หึหึ" ฟารอยน์พูดออกมาเสียงอ่อนโยน วันหนึ่งอ้าปากค้าง
" พี่ฟาไม่รังเกียจผู้หญิงอย่างวันหนึ่งหรือคะ " วันหนึ่งกลั้นใจถ
