ฟารอยน์เดินจูงมือเล็กของวันหนึ่งเดินไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งเทเลอร์เป็นคนเลือกโต๊ะที่เป็นส่วนตัวที่สุดในมุมข้างๆ ฟารอยน์นั่งเก้าอี้ข้างๆไม่ยอมห่างคนตัวเล็กไปไหนเลย ส่วนลูกชายนั่งบนตักแกร่งของฟารอยน์ หนูน้อยนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาด้วยความหวาดกลัว เพราะแต่ละคนมองมาที่ฟารอยน์ แล้วก็กระซิบกระซาบกัน
" แด๊ดครับ น้องทรัสอยากกลับบ้านครับ" หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฟารอยน์ พลางทำหน้าเศร้าสลดลง เพราะหนูน้อยไม่ชอบเวลาคนมองมาที่ฟารอยน์ วันหนึ่ง หรือตัวของหนูน้อยเองเพราะมันเหมือนหนูน้อยทำอะไรผิด น้องทรัสรู้สึกไม่ปลอดภัย ฟารอยน์กอดลูกชายเข้ามาในอ้อมกอด พลางเงยหน้าขึ้นมองผู้คนที่มองมาที่เขาและครอบครัว ฟารอยน์ขบกรามแน่นๆจากแววตาธรรมดากายเป็นแววตาดุร้ายขึ้นมา ทุกคนต่างก้มหน้าลงมองพื้น เพราะกลัวสายตาของฟารอยน์
" น้องทรัสกลัวเหรอครับ" วันหนึ่งยื่นหน้าไปถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง หนูน้อยหันหน้าจิ้มลิ้มม
