จีรณากอดตัวเองเมื่อความหนาวเหน็บกัดกินไปถึงขั้วหัวใจ เธอพาร่างกายที่เปียกปอนเดินเข้าลิฟท์ของคอนโดในมือกำกำไลข้อมือที่เขาเคยให้ไว้แน่น ก่อนหน้านี้เธอคืนมันให้กับเขาแล้ว
“มึงเก็บไปเถอะ ถือว่าเป็นค่าตัวก็ได้ หรือถ้าไม่อยากเก็บไว้มึงก็ทิ้งแม่งไป”
“ฮือออๆๆๆ” เขาบอกว่าเขาเจ็บ เขาเจ็บคนเดียวที่ไหน เธอเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าเขา อยากทำให้เขาเสียใจแต่ดันกลับไปรู้สึกดีกับเขาซะได้ ห้ามก็ไม่ฟังนะหัวใจของฉัน
...
วันต่อมา...
ก็อกๆๆๆ
“พี่เจ พี่มาร์ก”
“ทำไมถึงไม่สบาย ตากฝนหรอ”
“เข้ามากันก่อนก็ได้ค่ะ” หญิงสาวหลีกทางให้พี่ชายและเพื่อนของเขาเข้ามาในห้อง เมื่อคืนเธอตัวร้อนทั้งคืน กินยาแก้ไข้เข้าไปแล้วหลับยาวจนเที่ยงของวันใหม่
“ปวดหัวมากหรอ ตาบวมเลย”
“ไม่ได้ปวดหัวอ่ะพี่เจ ตัวร้อนอย่างเดียว”
“แล้วเป็นไร อย่าบอกว่าแกร้องไห้” จีรณาก้มหน้ายอมรับว่าเมื่อคืนเธอร้องไห้จริงๆ เจตรินเหลือบมองหน้าเพื่อนซึ่งอรรถพ
