“ค่ะ”
“ทำสีหน้าแบบนั้นไม่อยากจดทะเบียนรึไง”
“ถ้ามันทำให้พี่อิฐแต่งงานกับแพรวเร็วขึ้นหนูนิตก็จะจดค่ะ”
“พูดเหมือนไม่อยากจด แต่ก็อย่างว่า เธออยากหย่ากับพี่อยู่ทุกลมหายใจเข้าออก คงไม่อยากเปลี่ยนจากนางสาวเป็นนางหรอกนะ”
นิตยาเลือกที่จะเงียบเสีย เธอนะเหรอจะอยากหย่ากับเขา เขาต่างหากที่อยากหย่าจากเธออยู่ทุกลมหายใจ เขาคงอยากให้อิฐแต่งงานกับแพรวพรรณเสียวันนี้ด้วยซ้ำ เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าตัวเองจะเปลี่ยนจากนางสาวเป็นนาง หรือต้องเป็นหม้าย เธอแค่อยากทำให้ทุกคนสบายใจ แค่นั้นจริง ๆ
หลังจากจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้นเขาก็พาเธอกลับไร่ พฤทธิ์ทำเหมือนเธอเป็นภรรยาของเขาจริง ๆ คือแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักในฐานะนายหญิง และให้ยกย่องเธอเทียบเทียมเขา อีกทั้งหากเธอเรียกหาใช้สอยใคร ก็ให้รีบทำอย่าได้รีรอ เธอขอบคุณน้ำใจของเขาในครั้งนี้
นิตยาค่อนข้างจะเป็นกังวล แม้พฤทธิ์จะยกย่องให้เกียรติเธอ แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอก็รู้
