“ผมไม่เคยลืมคำพูดของผมหรอกนะ”
เขาจ้องเธอ “แต่ว่า...คุณก็เห็นว่าอันอันเป็นฝ่ายมาหาผมเอง ผมทำตามที่รับปากแล้วแต่คุณจัดการน้องสาวของคุณได้หรือเปล่า”
“อันอันเคยเป็นแฟนกับคุณ...ไม่สิ...ตอนนี้ก็ยังเป็น เพียงแค่ถ้าคุณไม่แสดงตัวว่าเป็นแฟนของอัน”
“ผมทำอย่างที่คุณต้องการแล้วไง”
“แต่เมื่อคืนคุณพาอันไปดินเนอร์”
“มันจะแปลกอะไรในเมื่อเรามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน คุณหึงเหรอ”
“ไม่! ฉันไม่เคยนึกอะไรแบบนั้น”
“อ้อ...ลืมไป คุณคงไม่รู้จักคำว่าหึงหวงหรอก เพราะคุณอยากใกล้ชิดกับใครก็ทำได้แบบไม่ต้องคิดมาก” น้ำเสียงของเขาแปลกไปจากเดิม ไม่ใช่การเย้ยหยันและเขารู้ตัวดีว่ามันถูกผลักดันจากข้างใน เขาต่างหากที่เริ่มมีอาการที่ไม่น่าเกิดขึ้นเลย เขาเริ่มไม่พอใจอันนามากขึ้นทุกที เธอทำเหมือนไม่แยแส ไม่ใส่ใจ และที่สำคัญมันเกี่ยวข้องกับการที่มี ใคร แทรกเข้ามาระหว่างเขากับเธอ อันนาเป็นฝ่ายหยัดยิ้มทั้งที่ไม่คาดหวังว่าเธอจะสำค
