Episode 01 "ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง"
935 คำ
Episode 01
Talk อาบีร์
ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะคะเรา... อาบีร์ เบฬิน รีเจนท์ นายหญิงคนปัจจุบันของตระกูลรีเจนท์ค่ะ ><
เวลาผ่านมาแล้วหลายปี จนเราเข้าสู่มหาวิทยาลัยกันเป็นที่เรียบร้อย แต่มีเพียงแค่เรา มอนต้าและบิลลี่ที่เรียนต่อ
ส่วนคริสเตียนและนาตาลีพวกเขาพากันไปหางานทำ และนาตาลีก็เริ่มเปิดใจให้คริสเตียนมากขึ้น
จนทั้งสองคบกัน
และคาดว่าจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้าก็เร็ว
ทางด้านของเจ้าพ่อแก๊งมาเฟีย คุณตาหวานก็กลายเป็นคุณแม่ลูกสาม เนื่องจากว่าในตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สามซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นลูกสาว
ในขณะเดียวกันสองแฝดและหนูเบลฯ ก็ย่างเข้าสิบขวบ อัลวินลูกของคุณอันนากับคุณเลอัลโด้ก็เข้าห้าขวบ
ตัดภาพมาที่เรายังไม่มีสักคน
เหตุผลเพราะเรียนอยู่หรอกหน่า!
ไม่ได้เกี่ยวกับว่ามีหรือไม่มีน้ำยา
“ฉันบอกเธอกี่รอบเรื่องกระโปรง?” เสียงของตาแก่ประจำบ้าน 555 ล้อเล่นค่ะ นี่คือเสียงของสามีเราเอง แม้ว่าในตอนนี้จะยังไม่ได้เป็นสามีเต็มตัวก็ตามน่ะนะ
แต่ก็อยู่กันมานานจนเกือบจะเป็นครึ่งชีวิตของกันและกันไปแล้ว
“สั้นขนาดนี้เธอกล้าใส่ได้ยังไง”
“ก็แค่กระโปรงเองนะคะ จะสั้นหรือยาวก็ไม่ได้ช่วยให้หนูฉลาดขึ้นหรอกค่ะ” เราตอบโดยที่สายตายังคงนั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่
เราคุยแชทอยู่กับนาตาลีน่ะค่ะ เห็นว่ากำลังวางแผนที่จะแต่งงานกับคริสเตียน
“ฉันคุยกับเธออยู่นะ เสียมารยาทมากหยิบโทรศัพท์มาเล่นในตอนที่ฉันกำลังพูดแบบนี้ได้ยังไง” เขากอดอกมองเราด้วยความไม่พอใจ “เราต้องคุยกันยาวสาวน้อย”
“ไม่ทราบว่าเฮียเป็นสามีหรือคุณพ่อของคนที่สองของหนูกันแน่คะ” เรากลอกตามองบนใส่เขาเล็กน้อย และหันกลับมาพิมพ์แชทคุยกับนาตาลีต่อ
“ตั้งแต่เข้ามหาลัยเธอไม่น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ” เขากล่าวเสียงเรียบ ก่อนที่จะเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความงุนงงไว้กับเรา
อ่า...ตอนแรกก็เรื่องความสั้นยาวของกระโปรง
ไปๆ มาๆ มาพลานเรื่องเล่นโทรศัพท์
อะไรของเขาอะ!
เราคุยกับนาตาลีต่อไปสักพักใหญ่ เมื่อคุยจบเราก็เดินขึ้นไปหาเขาที่ห้องทำงานทันที ด้วยความที่เราอยู่ที่นี่มานานบวกกับนอนด้วยกันทุกคืน
เราจึงเปิดประตูเข้าไปเลยไม่ได้เคาะ
เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้ล็อกแน่นอน
แอ๊ด!
“....” เขาเหลือบสายตามามองเรานิ่งๆ เมื่อเห็นว่าเราเปิดประตูเข้าไป
“เข้าไปนะคะ”
“ในขณะที่ฉันกำลังทำงานอยู่เธอควรจะเคาะประตูก่อน แม้ว่าสถานะของเธอจะเป็นนายหญิงของฉันก็ตาม แต่เธอก็ต้องเคาะไม่ว่าจะกรณีใดๆ”
“......”
“ออกไปแล้วเคาะเข้ามาใหม่” เขาชี้พร้อมกับกอดอกมองนิ่งๆ แต่เราไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหนจึงส่ายหัวปฏิเสธไป “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะอาบีร์”
“ค่ะๆๆ!” เรากลอกตามองบนก่อนที่จะเดินออกจากห้องและทำการเคาะประตูเข้าไปใหม่ “เข้าไปนะคะ”
“อืม...” เขาครางตอบเบาๆ เมื่อเขาอนุญาตเราจึงเดินเข้าไปด้านในและนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ “มีอะไรก็ว่ามา” เขากล่าวโดยที่สายตายังคงจ้องมองที่เอกสาร
“อีกประมาณสองเดือนนาตาลีกับคริสเตียนก็จะแต่งงานกันแล้วค่ะ”
“ทำไม...? เธออยากแต่งด้วยงั้นเหรอ” เขาเลิกคิ้วมามองเรา แต่เราส่ายหัวปฏิเสธ เเละเมื่อเราส่ายหัวเขาจึงก้มหน้าลงไปอ่านเอกสารต่อ
“ตอนนี้ยังค่ะ” เราตอบ
หลังจากเหตุการณ์ (เมื่อภาคที่แล้ว) ก็เหลือเพียงคู่ของเราคู่เดียวที่ยังไม่ได้แต่งงานหรือมีลูกกัน
แต่ไม่ใช่เพราะจุดประสงค์ของคุณเขาหรอกนะคะ
เราสองคนได้ตกลงกันเอาไว้ว่าจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ จะยังไม่แต่งงาน อยู่กันไปเรื่อยๆ แต่ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเราเกิดอยากจะแต่งงานขึ้นมาเขาก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเรา
ดีลค่ะ
“แต่นาตาลีต้องการที่ปรึกษาสำหรับเรื่องชุดและอื่นๆ ในงานแต่ง เฮียจะอนุญาตไหมคะถ้าหนูจะขอไปช่วยนาตาลีจัดงาน”
“เอาสิ ฉันตามใจเธอ” เขากล่าวโดยที่ยังคงวุ่นวายกับเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ “ถ้าอยากจะได้ชุดเพื่อนเจ้าสาวก็บอกมาคัสเอานะ เขาจะจัดการให้เธอเอง”
“เย้~ เฮียน่ารักที่สุดเลยอะ” ร่างบางยิ้มตาพริ้มพร้อมกับเดินเข้าไปกอดคอและหอมแก้มของร่างสูงเบาๆ แต่ทว่า...
“ฉันทำงานอยู่ มันใช่เวลามาหอมหรือยังไง!?”
“เอิ่ม...ขอโทษค่ะ”
“เธออยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ออกไปได้แล้ว ฉันกำลังยุ่งอยู่กับงาน”
“มาไล่กันอีก” เราทำหน้ามุ่ย ก่อนที่จะเดินออกมา
ตาแก่ขี้โมโห
เชอะ!
แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ อายุของเรามันต่างกันมาก เขาก็เลขสี่ต้นๆ แล้วน่ะนะ
5555
- ผู้เขียน
