บทที่ 34 ภาพที่ตามหลอกหลอน
เขาคงยังไม่กลับเข้ามาหรอก.. คิดอย่างนั้นแล้วจึงหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันรอบกาย ค่อย ๆ เปิดประตูชะโงกหน้าออกไป.. แล้วคลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ตัวเองเดาถูก ก่อนจะเดินเฉิดฉายอย่างสบายใจไปที่ห้องแต่งตัว ที่อยู่ตรงข้ามกับห้องน้ำ
“พระเจ้า!” อุทานด้วยความตกใจ เมื่อรูดม่านคริสตัลแสนสวยที่ใช้กั้นแทนประตูออก
รามเองก็ตกใจ เมื่อหันไปเจอหญิงสาวเกือบเปลือย ยืนทำหน้าตาตื่นอยู่ตรงทางเข้า แต่เขาก็รีบทำหน้าขรึมกลบเกลื่อน
“อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหม พี่จะได้อาบบ้าง”
“เสะ..เสร็จแล้ว..ค่ะ” รีบปล่อยม่านลง เพื่อไม่ให้เขามองเห็นท่าทางตื่น ๆ ของตัวเอง “ไปอาบน้ำสิคะ นิดจะได้แต่งตัว”
รามคลี่ยิ้ม เธอตื่นเต้นจนเสียงเพี้ยน แต่ยังมาวางฟอร์มทำเป็นเก่ง
“อย่าลืมหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำด้วยล่ะ”
เขาหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงเตือนดังเข้ามา มองเสื้อกับกางเกงใส่นอนในมือของตัวเอง..แล้วตัดสินใ
