“นายกินข้าวเสร็จก็กลับบ้านไปได้แล้ว” ปริยาเอ่ยปากไล่คิระหลังจากอาหารหมดจานแล้ว
“คุณรู้อยู่แล้วว่าผมมาทำไม จะไล่เพื่อ ?” เขาถามกลับอย่างสงสัย
“ไม่กลัวเสื้อยับ ?” ปริมาเลิกคิ้ว ริมฝีปากยกยื้มยั่วยวน
เห็นดังนั้น คิระประกบปากกดจูบทันที ลิ้นร้อนไล่หยอกล้อลิ้นบาง ดูดบ้าง ตวัดพันเกี่ยวบ้าง จนหญิงสาวหอบหายใจไม่ทันผลักอกร่างแข็งแรงออก เขาจึงได้แต่ดูดริมฝีปากล่างของเธอด้วยความเสียดาย มือหนาเลื่อนลงปลดกางเกงตัวจิ๋วลงปลายเท้า แล้วจึงถอดกางเกงตัวเองบ้าง
“ในห้อง” ปริมากระซิบข้างหูเมื่อใช้สองแขนเรียวเล็กโน้มคอเขาลงมา ขาสองข้างกระโดดขึ้นหนีบสะโพกสอบ เขาก็รู้งาน ช้อนใต้สะโพกผายเดินเข้าห้อง
คิระวางหญิงสาวลงบนเตียงไม่เบานัก จับขาสองข้างแยกออกยกตั้งชันขึ้น ลิ้นร้อนฉกชิมรสน้ำหวานที่ไหลปริ่มจากเกสรดอกไม้อย่างหื่นกระหาย จมูกก็สูดกลิ่นกายเข้าเต็มปอด
“อ้า คิว ขา” เสียงหวานร้องเรียกทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง
