ปริมานั่งฟังเพลงอยู่ในร้านอาหารไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเครื่องดื่มที่คิระสั่งมาให้หมดแล้ว เธอก็จะเรียกให้เขาสั่งให้อีก จากสองแก้ว เป็นสามแก้ว และตอนนี้แก้วที่สี่หมดแล้ว
“นี่นาย ของฉันหมดแล้ว” คิระไม่ได้ขัดอะไร เห็นว่าเธอเป็นเด็กนอก เรื่องแอลกอฮอล์คงต้องเคยผ่านมาบ้าง และเขาก็สั่งแค่ค็อกเทลแอลกอฮอล์ดีกรีไม่สูงให้
“ห้องน้ำอยู่ด้านไหน ฉันขอไปเข้าหน่อย”
คิระชี้เข้าไปด้านหลังร้าน เธอจึงลุกขึ้นช้า ๆ จากที่คิดว่าตัวเองไม่เมา ตอนนี้เริ่มทรงตัวไม่อยู่แล้ว
“ไหวปะเนี่ย” เขาถามออกไปเท่านั้น ดูก็รู้แล้วว่าถ้าให้เดินไปเองคงล้มหัวทิ่มอยู่แถวนี้ “เดี๋ยวพาไป” คิระลุกขึ้นพยุงคนเมาเดินไปห้องน้ำ
ยามได้ใกล้ชิดกายติดกัน กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นกาย มันทำให้เกิดอาการปั่นป่วนขึ้นมา จากมือที่ช่วยพยุงแขนไว้เคลื่อนไปโอบเอวบาง ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ดอมดมอยู่ที่ซอกคอ เจ้าตัวแลดูว่าจะชอบ โน้มศีรษะเขาไปชิดมากกว่าเดิม
