รสรินยืนอยู่กลางห้องน้ำหรูหราและดูฟุ้งเฟ้อสุดเท่าที่เคยเจอมา มันกว้างใหญ่เกินความจำเป็นในความคิดเธอ หากจะใช้ประโยชน์เพื่อวิ่งออกกำลังกายก็ยังได้ คงเรียกเหงื่อได้มากพอควร ทันทีที่เธอเห็นฝักบัวนั้น ภาพเมื่อคืนที่เขาเปิดน้ำขับไล่ความร้อนรุ่มจึงถูกฉายซ้ำในหัว เธอมองไปรอบๆผนังเผื่อจะเจอชุดฟอร์มพนักงานเสิร์ฟที่สวมมาก็ไม่พบ เจอถังขยะสแตนเลสถังใหญ่วางที่มุมผนังฝั่งประตูจึงสังหรณ์ใจว่าคงอยู่ในนั้น ร่างบางเดินโผโผไปชะโงกคอมองดูจึงพบคำตอบว่าใช่จริงๆ เสื้อผ้าพวกนั้นมันเปียกชืดจนสามารถนำกลับมาใส่ได้
เธอจ้องมองตัวเองในกระจกเพื่อหาทางออกให้กับความสัมพันธ์ที่มันอาจไม่ได้ง่ายและแฮบปี้เอนดิ้งเพียงแค่ถูกสวมแหวนตีตราจองหรอก อย่าลืมสิแม่ของเขาชยะแขยงในตัวเธอขนาดไหน
“เห้อ”
รสรินยวบตัวนั่งลงกับพื้นเงาวับ ยกฝ่ามือขึ้นมาบีบขมับไล่ไปจนถึงกลางศีรษะขยุ้มผมตนเองเพื่อคลายความตึงเครียด ทั้งอยากกลับบ้านคิดถึงเอเดน กลั
