“ฉันอยากหายจากอาการนี้ ช่วยทีเมแกน” เสียงหวานกระเส่า โอดโอยจนปลุกความเป็นชายให้ผงาดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
..ตายล่ะ เขาจะมาถือโอกาสเคลมเธอในสภาพนี้ไม่ได้ เหมือนกำลังจะตกม้าตายทั้งที่อุตส่าห์เป็นคนดีมาตั้งห้าปีแล้ว
แต่ใบหน้าหวานนั้นกำลังแสดงความต้องการจนเขาขนลุกซู่ เธอสูดปากครางเบาๆ ดวงตาปรือฉ่ำ ฝ่ามือเล็กลูบต้นขาเขา เธอกำลังยั่วยวนเขาสุดๆ
“โอ รสริน อย่าๆ”
“คุณจะพาฉันไปไหน ไปถอดเสื้อใช่มั้ย”
“อือ ใกล้ถึงแล้ว”
เมื่อรถจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โอ่อ่า บอดี้การ์ดจำนวนสิบคนต่างกรูกันเข้ามาห้อมล้อมรถเจ้านายที่ขับส่ายไปมาเหมือนว่ากำลังเมาหนัก แต่ค่ำคืนนี้เขาไม่ต้องการให้ใครมาเจอรสรินในสภาพไม่ได้สติเช่นนี้ เขาหวง
“หยุด พวกมึงถอยไปให้ไกลๆ และยืนหันหลังห้ามมองผู้หญิงของกูเด็ดขาด” กระจกรถเลื่อนลงแค่คืบเพื่อออกคำสั่ง เมื่อทุกคนต่างถอยร่นและยืนหันหลัง มาเฟียหนุ่มจึงเปิดประตูรถ อุ้มร่างบางอ่อนปวกเปียก
