ชายาจอมป่วน

ตอนที่ 6 เสี่ยวอิงคนมึน

“น้อมรับราชโองการ” เสียงราบเรียบตรัสอย่างไร้อารมณ์ จนเสี่ยวอิงนึกในใจว่าเขาไปฉีดโบท็อกมาหรือยังไงกันถึงได้หน้านิ่งได้ขนาดนี้

“น้อมรับราชโองการ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายพูดนางก็พูดบ้างแบบงงๆ // สงสัยมิลกี้มันต้องเป็นคนอยู่เบื้องหลังแผนการนี้แน่ๆ อยากจะไปจับมันมาจูบสักที รู้ใจเพื่อนไปเสียหมด ตั้งแต่คบมาทำตัวน่ารักก็วันนี้

“กลับไปซะ! ข้าอยากพักผ่อน” องค์ไท่จื่อไล่ว่าที่พระชายาอย่างไม่นึกถนอมน้ำใจ ในพระทัยเริ่มนึกชิงชังนางกำนัลใฝ่สูงคนนี้ขึ้นมาตะหงิดๆ ในใจ

“แต่ว่า เสด็จพี่เหยี่ยเหรินเพิ่งจะนั่งพักเองนะเพคะ” เสียงสดใสถามอย่างนึกฉงนในใจเมื่ออยู่ๆ ว่าที่สามีของนางก็ทำสีหน้าหงุดหงิดรำคาญขึ้นมา // เป็นอะไรอีกเนี่ย อารมณ์ไม่อยู่กับล่องกับลอย อาการแบบนี้ควรไปพบแพทย์ ชิ เสี่ยวอิงบ่นองค์ไท่จื้อเหยี่ยเหรินในใจ

“ใครให้เจ้าเรียกข้าว่าพี่” เสียงเย็นชาถามพร้อมกับตวัดสายตาไม่เป็นมิตรไปให้แม่คนงาม จนเสี่ยงอิงแอบสะดุ้งด้วยความกลัวปนกับความงงว่า ว่าที่สามีเป็นอะไรกันแน่

“เออ ก็ข้าคือว่าที่หวางเฟ่ย เรียกองค์ไท่จื่อเช่นนี้ย่อมถูกแล้วเพคะ สามีภรรยาเรียกกันเช่นนี้ผิดหรือเจ้าคะเสด็จพี่” หน้างดงามล่มเมืองเอียงคอถามด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู องค์ไท่จื่อได้แต่ถอนสานตาจากใบหน้างามชวนหลงไหลนั้น // สตรีอะไรช่างเถียงเก่งเสียจริง องค์ไท่จื่อ เถียงเสียจนใบหน้างดงามนั้นอมชมพูแดงปลั่งอย่างน่าใคร่

“เออ...เรื่องของเจ้าเถิด ข้าอยากไปพักเจ้ากลับตำหนักเถิด” พระองค์ทำหน้าอึกอักด้วยไม่รู้จะตอบเช่นไรกับคำถามของว่าที่พระชายาพระองค์เองดี ครั้นจะคัดค้านที่นางเรียกพระองค์ด้วยสรรพนามนี้แต่ก็เรียกได้ไม่เต็มปากนัก

“ไม่กลับ! พี่เหยี่ยเหรินจะไล่เสี่ยวอิงทำไมเพคะ อีกหน่อยข้ากับพี่เหยี่ยเหรินก็ต้องแต่งงานกันแล้วนะเพคะ เราควรทำความรู้จักกันเพิ่มขึ้นนะเพคะ” เสี่ยงอิงเอานิ้วชี้สองข้างขึ้นจิ้มกันไปมาอย่างขัดเขิน ก่อนจะส่งยิ้มหวานแสนงามให้บุรุษหน้าหล่อ

“นี่เจ้า! เป็นเพียงนางกำนัลไม่พอ ซ้ำยังเป็นสตรีไร้ยางอายยิ่งนัก แม้จะต้องแต่งเจ้าเข้าตำหนัก เจ้าก็อย่าได้แม้แต่จะคิดฝันว่าข้าจะรักเจ้า ต่อให้เจ้าจะมารยามากเพียงใดข้าก็จะไม่มีวันรักเจ้าเด็ดขาด จำไว้” สุรเสียงเย็นชาตรัสพร้อมกับชี้หน้าของเสี่ยวอิงอย่างไม่พอพระทัย

“เพคะ เกลียดอย่างไรมักได้อย่างนั้น ระวังไว้นะเพคะ สักวันหนึ่งเสด็จพี่เหยี่ยเหรินจะต้องกลืนน้ำลายตัวเองดังเอื้อกๆ ทูลลานะเพคะพระสวามี จุ๊บ” เสี่ยงอิงยิ้มหน้าระรื่นอย่างไม่นึกเกรงกลัวหรือเสียใจแต่อย่างใด ใจดวงน้อยกลับตื่นเต้นกว่าเดิมเสียอีก// ยากๆ แบบนี้แหละอิงอิงชอบ นางคิดก่อนจะเขย่งตัวไปจุมพิตแก้มขององค์ไท่จื่อที่ทำได้เพียงแค่ยืนอึ้งอ้าปากค้างตกใจกับสิ่งที่ได้เจอ