บทที่ 2 : เด็กพี่ 2
1572 คำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ณ ผับแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุง เวลาประมาณสี่ทุ่มเศษๆสาวน้อยในชุดสายเดี่ยวกระโปรงสั้นเผยขาอ่อนเนียนขาวอวดสายตานั่งตัวเกรงท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่นัดกันมาฉลองหลังสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้สำเร็จ สาเหตุก็ไม่ใช่อะไร ก็เสื้อผ้าของเธอที่ดูโป๊เกินงามจากความหวังดีของเพื่อนสาวที่เอามาให้เธอนี่แหละ
ปกติวันใหม่ไม่ชอบเที่ยวเลยไม่มีเสื้อผ้าออกนอกบ้านสักเท่าไหร่จึงต้องวานเพื่อนสาวในกลุ่มซื้อมาให้ แต่ใครจะคิดว่าพวกนางจะเลือกชุดแบบนี้มาให้กัน แถมยังถูกเพื่อนแกล้งโยนเสื้อผ้าชุดที่เธอนำติดตัวมาด้วยทิ้งไปไหนก็ไม่รู้ เลยจำใจต้องใส่แบบนี้มา
“ดูชุดที่พวกแกเลือกมาสิ คนมองกันใหญ่แล้ว”
วันใหม่บอกกับกลุ่มเพื่อนสาวที่แต่งตัวมาในลักษณะเดียวกัน พลางกวาดสายตามองเ*******ูทั้งหลายที่จ้องมองมาทางโต๊ะเธอลูกตาแทบถลน
“ก็เป็นปกตินะ ถ้าไม่มองสิแปลก”
วิชุดาเพื่อนในกลุ่มที่ชื่นชอบการท่องราตรีตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสิบแปดปีบริบูรณ์ยักไหล่ตอบอย่างไม่ยี่หระ
“แต่ฉันไม่ชอบเลย พวกแกมีผ้าหรือชุดเปลี่ยนให้ไหม ฉันจะได้ไปเปลี่ยน”
“เอาน่ายายคุณหนู ไหนๆก็ใส่มาแล้ว เซ็กซี่ชะขนาดนี้ก็มั่นใจหน่อย อย่าลืมสิว่าเรามาเที่ยวผับไม่ได้จะไปบวชชี เราจะต้องสนุกให้สุดเหวี่ยงสิถึงจะถูก เอ้า! ลองนี่สักกรึ๊บเรียกความมั่นใจหน่อยเร็วเพื่อน”
วิชุดาบอกพร้อมยัดแก้วเหล้าที่รินให้ใส่มือเล็กของเธอก่อนจะหันมาขอเสียงเชียร์จากเพื่อนๆในกลุ่ม และแน่นอนว่าทุกคนต่างก็สงเสียงเชียร์อย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย สงผลให้สาวน้อยผู้อ่อนประสบการณ์เที่ยว แถมยังไม่เคยแตะแอลกอฮอล์มาก่อนในชีวิตจำใจต้องยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ก่อนที่น้ำแอลกอฮอล์จะไหลผ่านคอลงช้าๆให้ความรู้สึกแสบร้อนบาดคออย่างประหลาด เป็นประสบการณ์แปลกใหม่ที่เธอไม่เคยลิ้มลองมาก่อน
“รสชาติเป็นไงบ้าง เอาอีกแก้วไหม”วิชุดาเอ่ยถามเตรียมรินให้อีก แต่วันใหม่รีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“รสชาติแย่มาก ไม่รู้พวกแกกินลงได้ไง ส่วนฉันไม่เอาแล้วแก้วเดียวพอ”วันใหม่บอกไปตามตรงเพราะเธอรู้สึกไม่ชอบมันเลยสักนิด
“ฮ่าๆๆๆ มือใหม่หัดลองก็แบบนี้แหละ ไว้ดื่มบ่อยๆก็ติดใจเอง แต่ตอนนี้คุณหนูวันใหม่พักคอก่อนก็ได้ ดูสิแค่แก้วเดียวก็เปลี่ยนผิวขาวๆกลายเป็นสีแดงซะแล้ว”สิ้นเสียงวิชุดาเพื่อนสาวในกลุ่มต่างก็พากันหัวเราะชอบใจ
ขณะเดียวกันอีกมุมหนึ่งของผับ กลุ่มนักศึกษาแพทย์ชายนัดกันมาสังสรรค์หลังสอบไฟนอลเสร็จ หนึ่งในนั้นมีอันเดรียกำลังนั่งพิงโซฟาในท่าสบายๆ พลางคุยเล่นกับกลุ่มเพื่อนตามประสาผู้ชาย แต่ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะยกแก้วเหล้าขึ้นจีบก็ต้องชะงักมือไว้ เมื่อเหลือบไปเห็นสาวน้อยในชุดเซ็กซี่เร้าใจอีกมุมหนึ่งของห้อง
หลังจากตกอยู่ในอาการตะลึงงันอยู่ชั่ววินาที อันเดรียก็ลุกพรวดแล้วตรงไปหาเธอทันที ทำเอากลุ่มเพื่อนต้องรีบตะโกนถามแทบไม่ทัน
“นายจะไปไหนวะอัน”
“ไปหาเด็กกู”
ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นโดยไม่หันมามอง ปล่อยให้กลุ่มเพื่อนมองตามด้วยความแปลกใจแกมสงสัย ที่จู่ๆ หัวกะทิของห้องก็หนีออกจากวงสนทนาไปซะเฉยๆ
อันเดรียก้าวยาวๆ ขณะเดียวกันดวงตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่ชุดน้อยชิ้นบนเรือนร่างงาม พลางคาดโทษสาวเจ้าเอาไว้ด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัว
‘ใส่สั้นขนาดนี้ ต้องเรียกมาคุยกันหน่อยแล้วแม่คุณ’
แม้ในใจจะอดยอมรับไม่ได้ว่าเธอสวยและเซ็กซี่บาดใจแถมยังโดดเด่นกว่าใครๆในกลุ่ม แต่ในเมื่อเขาคิดลึกได้ขนาดนี้แล้ว มีหรือผู้ชายคนอื่นจะไม่คิด โดยเฉพาะเ*******ูทั้งหลายที่นั่งอยู่ใกล้ๆโต๊ะเธอ คิดแล้วก็พาให้หงุดหงิดใจ
“ลุกขึ้น แล้วมากับพี่เดี๋ยวนี้”
นี่ไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่งที่แสนจะห้วนดุซึ่งมาพร้อมกับฝ่ามือใหญ่คว้าข้อมือเล็กฉุดให้ลุกขึ้นยืน ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจที่จู่ๆชายหนุ่มก็ปรากฎตัวขึ้นพร้อมแสดงความไม่พอใจออกมาทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดเจน
แต่ยังไม่ทันที่วันใหม่จะทันได้แนะนำ และอธิบายอะไรให้กับกลุ่มเพื่อนฟัง เธอก็ถูกแขนใหญ่ดึงตัวปลิวออกมาเสียแล้ว เท้าเล็กเร่งฝีเท้าตามก้าวยาวๆของเขาจนแทบจะกลายเป็นวิ่ง
“เดี๋ยวก่อน! พี่อันจะพาหนูไปไหน”
วันใหม่ร้องโวยวายพร้อมกับพยายามสะบัดแขนเล็กให้หลุดออกจากมือใหญ่ แต่อีกฝ่ายกลับรัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
“พากลับบ้าน ออกมาเที่ยวกลางคืนแถมแต่งตัวแบบนี้ถ้าพ่อแม่รู้จะว่ายังไง”บอกขณะที่ยังไม่หยุดเดิน
“คุณพ่อคุณแม่ทราบแล้ว ก่อนมาหนูโทรบอกท่านและท่านก็อนุญาตแล้วด้วย”
“หมายความว่าไง ทำไมต้องโทรบอก หรือว่าแอบหนีออกมาก่อนแล้วค่อยโทรหาท่าน”
อันเดรียหยุดเดินเมื่อมาถึงรถ ก่อนจะหันมาถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับต้องก้มหลบสายตาดุๆที่ส่งมาด้วยความเกรงกลัวจับใจ แต่กระนั้นก็วิวายเถียงจนได้
“เปล่าหนีนะ คุณพ่อคุณแม่ไปต่างจังหวัด หนูก็เลยต้องโทรขออนุญาต ไม่ได้แอบหนีมาอย่างที่พี่กล่าวหาสักหน่อย”
“มิน่าล่ะ!”
อันเดรียกัดฟันแน่นเมื่อได้ยินคำตอบของสาวน้อยตรงหน้า เพราะเขาเชื่อเหลือเกินว่าถ้าพ่อแม่ของวันใหม่เห็นลูกสาวออกมาจากบ้านในสภาพนี้ท่านคงไม่ปล่อยให้มาแน่ๆ แต่ที่ท่านอนุญาตคงเพราะคิดไม่ถึงว่าลูกสาวที่แสนจะน่ารักของท่านจะแปลงร่างเป็นนางแมวยั่วสวาทเอาเวลานี้
“แล้วแต่งตัวแบบนี้จะมาล่อใคร”
ชายหนุ่มกดเสียงต่ำถามราวกับกำลังควบคุมอารมณ์โมโหของตัวเองอยู่ ดวงตาคมกริบจ้องใบหน้างามนิ่ง จากนั้นค่อยๆไล่มาที่เรือนร่างได้สัดส่วนของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เล่นเอาคนถูกจ้องรู้สึกร้อนๆหนาวๆหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาเฉยๆ
“ปะ…เปล่ามาล่อใครนะ ชุดนี้เพื่อนเลือกให้”
“ถ้าวันหลังพี่เห็นเราแต่งตัวแบบนี้อีกจะจับถอดโยนทิ้งให้หมด”
คำขู่ที่แสนจะห้วนดุใกล้ใบหูเล็กนั้นไม่ได้ทำให้คนถูกขู่เกรงกลัวเลยสักนิด เพราะการกระทำของเขาตอนนี้ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
อันเดรียถอดเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวของตัวเองออกแล้วเอามาคลุมร่างอรชรไว้อย่างหวงแหน ไม่ใช่ว่าสาวน้อยตรงหน้าหุ่นไม่ดีแต่อย่างใด แต่เขาไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนเห็นเรือนร่างงดงามของเธอทั้งนั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองนั้นจะทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหวแปลกๆ
ในสายตาของวันใหม่ตอนนี้ เขาเป็นเหมือนฮีโร่ที่มาช่วยเธอไว้ท่ามกลางสถานการณ์ที่ชวนอึดอัด ถึงแม้วิธีที่เขาใช้จะดูเถื่อนๆไปหน่อยก็ตามที แต่ยังไงเธอก็รู้สึกขอบคุณเขาจากใจอยู่ดี
“ขึ้นรถ! พี่จะพากลับบ้าน”
เสียงดุๆออกคำสั่งขณะที่ตัวเองนั้นขึ้นไปนั่งคร่อมบนมอเตอร์ไซค์เรียบร้อยแล้ว วันใหม่ทําท่าเลิ่กลั่กกำลังจะปฏิเสธเพราะจากชุดตัวเองตอนนี้คงไม่เหมาะที่จะนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาเท่าไหร่ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรข้อมือเล็กก็ถูกดึงเข้าไปหาคนตัวใหญ่ ก่อนที่เขาจะจัดการสวมหมวกกันน็อกที่พอดีกับศีรษะเธอแป๊ะ เสร็จแล้วก็ออกคำสั่งด้วยเสียงเรียบขรึมอีกครั้ง
“ขึ้นมาเร็ว”
ดูเหมือนคราวนี้สาวน้อยจะปฏิเสธไม่ได้เสียแล้ว เพราะใบหน้าหล่อเหลาที่บูดสนิทของเขาตอนนี้บ่งบอกชัดว่าเขาไม่มีอารมณ์จะมาต่อล้อต่อเถียงกับเธอ วันใหม่เลยต้องทำตามอย่างว่าง่าย
“ถ้าไม่อยากตกรถ ก็กอดพี่ไว้แน่นๆ”
ประโยคที่ได้ยินทำเอาสาวน้อยต้องเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง เธอไม่ได้กลัวจะตกรถ แต่กำลังตกใจที่จู่ๆเขาก็ให้เธอกอดไว้แน่นๆ แต่กระนั้นก็ไม่มีเวลาคิดอะไรมากเมื่อมอเตอร์ไซค์คันใหญ่พุ่งทะยานออกสู่ถนนด้วยความเร็วสูง สาวน้อยรีบโอบรัดเอวคนขับไว้แน่นพร้อมหลับตาปี๋ภาวนาในใจให้ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพพอ
- ผู้เขียน
