“โม้ คุณวิภาลูกสาวเสี่ยร้านทอง ที่บอกอาจจะแต่งงานด้วยล่ะเอาไปไว้ไหน” หัวน้อย ๆ นึกไปถึงคำพูดที่ชายหนุ่มพูดกับลูกน้องในไร่อย่างงอน ๆ ชิ จะแต่งงานกับคนอื่นเหรอ คนบ้า ทีงี้มาตามง้อ จะเอาคืนให้เข็ดเลย เด็กสาวคิดเอาคืนพ่อเลี้ยงไว้ในใจ
“โถ่ เขาก็แค่ลูกค้าเขาอยากจะได้สินค้าในไร่ไปขายต่อให้เพื่อน ๆ ต่างชาติเขา ที่ไปไหนด้วยบ่อย ๆ ก็เพราะหน้าที่ทั้งนั้น ไม่งั้นจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงหนูละครับ” เสียงเข้มเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เด็กสาวฟัง ที่หนีมาคงเพราะได้ยินที่เขาพูดกับไอ้จอบแน่ ๆ เพราะความไม่คิดอะไรให้ดีของเขาถึงต้องทำให้หล่อนหนีหายมา เขาอยากจะชกตัวเองแรง ๆ สักทีให้สมกับความปากพล่อย
“แต่เขาชอบมาว่าหนู ว่าเดี๋ยวพ่อเลี้ยงก็ต้องเฉดหัวหนูทิ้ง”
เสียงหวานรีบฟ้องพ่อเลี้ยงราวกับเด็กน้อย
“หนูก็เลยเฉดหัวฉันทิ้งก่อนงั้นสิ แล้วไหนจะไปกินข้าวกับผู้ชายอีก” พ่อเลี้ยงยังอดระแวงหนุ่มหน้าหล่อคนนั้นไม่ได้ ดูก็รู
