46
“ที่ผมไม่ไล่เพราะผมสงสาร ผมได้ยินพร้อมพงศ์พูดว่า ถ้าลูกสาวคนนี้ออกจากบ้านของผมเมื่อไหร่จะเอาไปขายต่อให้เสี่ยรับเหมาคนหนึ่ง แลกกับค่ารับเหมาก่อสร้างในราคาพิเศษ ผมได้ยินอย่างนี้แล้วอดสงสารไม่ได้ ถ้าผมปล่อยเด็กคนนี้ไป เธอก็คงต้องไปเป็นเมียเล็กเมียน้อยของใครต่อใครอีก ผมก็เลยต้องยอมให้เธอคนนั้นอยู่ที่บ้านของผมด้วยความจำยอม ผมเองก็ลำบากใจเหมือนกัน”
คมน์พูดเหมือนตัวเองเป็นพ่อพระ ไม่ไล่หญิงสาวคนนั้นออกไปจากบ้านเพราะสงสาร อังคณาจึงเข้าใจเหตุผลที่แท้จริง แต่ไม่ว่าจะยังไงหากเธอเข้าไปอยู่ในบ้านของคมน์ เธอจะกำจัดหญิงสาวคนนั้นออกไปจากบ้านของคมน์ด้วยวิธีของเธอเอง
“ไม่ต้องห่วงค่ะ อังจะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นเองค่ะ” เธอพูดอย่างหมายมั่น
“ขอบคุณมากเลยอัง ผมเป็นผู้ชายทำอะไรหนักมือไปก็คงไม่เหมาะ อังเป็นผู้หญิงน่าจะจัดการได้ดีกว่าผม”
“แน่นอนค่ะ อังจัดการได้อยู่แล้ว”
อังคณาซบลงกับลำแขนของเขาอีกครั้ง ใบ
