เช้าวันจันทร์เป็นอะไรที่เร่งรีบสำหรับคิริมา เพราะเธอมีประชุมกับผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาล แล้วก็ต้องรีบสะสางงานที่คั่งค้าง กระทั่งถึงช่วงบ่าย ถึงได้ลงมาสั่งยาที่ห้องจ่ายยาให้คนไข้พิเศษของเธอซึ่งป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์ ครั้งแรกที่เจออีกฝ่ายนั่งร้องไห้อยู่หน้าโรงพยาบาล จากนั้นก็เห็นทุกวัน จนทนไม่ไหว ที่สุดก็พามารักษา โดยขอให้ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านอย่างเพื่อนของน้องชายเป็นแพทย์เจ้าของไข้ ซึ่งเธอเป็นคนออกค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมด ถามว่าทำไมต้องช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ คิริมาตอบอย่างไม่ต้องคิดว่าสงสาร เห็นอีกฝ่ายจำใครไม่ได้มันพลอยทำให้นึกถึงสภาพน่าอดสูของตัวเองหลังฟื้นจากการประสบอุบัติเหตุแบบไร้ความทรงจำ
คุณหมอสาวยืนเขียนใบสั่งยาเกี่ยวกับไซนัสซึ่งเป็นอาการที่เพิ่งปรากฏในคนไข้พิเศษของเธอ และเธอก็สามารถสั่งจ่ายยาได้โดยตรงเพราะเป็นหมอหู คอ จมูก อยู่แล้ว จากนั้นก็ยื่นใบสั่งยาให้พนักงานของห้
