“ท่านรองคะ…”
น้ำเสียงที่ยังติดจะตื่นตระหนกของเลขาต่างดาวทำให้คนที่กำลังออกอาการหวาดระแวงจนจิตหลุดได้สติ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ
“เขาไปหรือยังมีนา”
“ไปแล้วค่ะ แต่เขาบอกว่าเดี๋ยวจะมาหาท่านรองใหม่อีกครั้งค่ะ” วาจาที่ลูกน้องรายงานตบท้ายทำให้ท่านรองผู้อำนวยการสาวเบิกตาโพลง
‘มาหาใหม่’ อย่างนั้นหรือ แค่คำพูดไม่กี่ประโยคก็ทำให้คนมีชนักติดหลังอยากจะแจ้นกลับบ้าน หากไม่นึกขึ้นได้เสียก่อนว่าช่วงบ่ายเธอติดตรวจคนไข้
หลังจากนั้นคิริมาก็ไม่มีสมาธิทำงาน คนที่เคยควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยมถึงกับนั่งไม่ติด กระวนกระวายใจจนต้องเดินวนไปวนมา กระทั่งถึงช่วงพักเที่ยงเลขาสาวเอาข้าวกลางวันมาให้เธอถึงได้เลียบๆ เคียงๆ ถามอีกฝ่ายว่าผู้ชายคนนั้นกลับมาป้วนเปี้ยนแถวนั้นอีกหรือไม่ ครั้นได้คำตอบว่าเขาไม่ได้หวนกลับมาอีก ท่านรองผู้อำนวยการสาวก็ถึงกับลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
