กริ๊ง!!! กริ๊ง!!! กริ๊ง!!!
เสียงออดดังรัวๆ เป็นสัญญาณเตือนว่าหมดเวลาสอนในคาบสุดท้ายของวัน ทำให้อาจารย์ที่อยู่หน้าห้องหยุดบรรยายตามสไลด์ที่ฉายอยู่บนจอโปรเจกเตอร์ แล้วสั่งการบ้านลูกศิษย์ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป คล้อยหลังอาจารย์เด็กนักเรียนก็พากันเก็บของ แล้วเดินออกจากห้อง
“ป่ะแก กลับบ้านกัน” ศุภชัยเอ่ยเบาๆ กับคนที่นั่งข้างกัน ก่อนจะต่างลงมือเก็บหนังสือ และสมุดปากกาใส่กระเป๋า ทว่ายังไม่ทันที่ทั้งคู่จะเดินออกจากห้องเสียงฟ้าก็ร้องครืนๆ เมฆที่ตั้งเค้าเพียงเล็กน้อยในช่วงบ่ายกลายเป็นสีดำทะมึนน่าประหวั่นพรั่นพรึง ก่อนที่เสียงฟ้าจะผ่าเปรี้ยงปร้าง และมีสายฝนเทลงมา
ซ่า!!!
“ว้า…ฝนตกซะแล้ว ฉันไม่ชอบเลยแกที่ฝนตกเวลาเลิกโรงเรียน” เจ้าของร่างบึกบึนทว่ามีท่วงท่าตุ้งติ้งเอ่ยบอกพร้อมทำหน้าหงิก เรียกเสียงหัวเราะคิก
“ทำไมล่ะ ฝนตกเย็นดีจะตาย”
คิริมาถามเสียงกลั้วหัวเราะ ใบหน้าแต้มยิ้มน้อยๆ
