รุ่งเช้า
ท่ามกลางแสงของธรรมชาติที่ลอดผ่านหน้าต่างกระจกซึ่งไม่ได้ปิดม่านมาตั้งแต่เมื่อคืน เปลือกตาสีสวยของชายหนุ่มผิวเข้มค่อยๆ ขยับจนขนตาเคลื่อนไหว เสียงลมหายใจของเขาสะดุดไปหนึ่งจังหวะก่อนที่เจ้าตัวจะตื่นขึ้น
มิณทร์สูดลมหายใจเข้ายาวๆ ขณะที่มองภาพเพดานสีขาวเบื้องหน้าอย่างง่วงงุน เขายังคงนอนกระพริบตานิ่งๆ อย่างนั้นอยู่นานทีเดียว ทว่าไม่นานกลิ่นหอมละมุนที่นอนดมจนเก็บไปฝันมาทั้งคืนก็พลันดึงดูดให้เขาหันกลับมาทางด้านขวา
กลิ่นนั้นคือกลิ่นหอมจากเส้นผมของพี่มิลิน มันมีกลิ่นเหมือนดอกไม้ผสมกับกลิ่นวนิลาที่ทำให้เขาผ่อนคลาย มิณทร์ซุกเข้าไปในเรือนผมของเธอแล้วสูดกลิ่นหอมพวกนั้นเข้าไปฟอดใหญ่
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพยายามที่จะไม่ไปปลุกให้หญิงสาวตื่นเพราะเมื่อคืนเราสองคนก็ผจญศึกบนเตียงกันมาอย่างหนักหน่วง หลังจากที่ดูหนังกันเสร็จก็มีอะไรกันบนพรมที่ปูอยู่ด้านหน้าโซฟาอีกรอบ
กว่าที่พี่มิลินจะได้นอนเวลาก็ล่วงเล
