“…พี่อย่าเกลียดผมได้ไหม” มิณทร์เลือกที่จะเอ่ยเปลี่ยนเรื่องขณะที่เอื้อมมือขึ้นมาจับมือขาวซึ่งวางอยู่ที่ขอบเตียง เขาเลือกที่จะไม่แสดงความเห็นเรื่องอายุลูกชายของเธอ หรือถามว่าเธอมีลูกคนนี้ตอนที่อายุเท่าไหร่
เพราะเขารู้มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าเธออายุสามสิบสอง การที่เธอจะมีลูกชายที่อายุน้อยกว่าเขาห้าปีได้เธอต้องมีลูกตั้งแต่วัยรุ่น มาถึงตอนนี้เขาเข้าใจมากๆ ว่าทำไมพี่มิลินถึงเอาแต่พูดอยู่ได้ว่าตัวเองแก่ ทั้งที่อายุเพิ่งแตะเลขสามได้แค่สองปีเท่านั้น
“พี่ไม่ได้เกลียดค่ะ แค่อยากคุยกับเธอตามตรง ไม่อยากอ้อมไปอ้อมมาแล้วมันต้องยืดเยื้อ”
"เมื่อคืนที่พี่ยังไม่ได้รู้อายุของผมพี่ก็ดูชอบผมนี่ครับ เมื่อเช้าพี่ก็ยอมให้คอนแทคมาติดต่อกัน ถ้าไม่ได้ชอบผมพี่ทำแบบนั้นทำไม หรือว่าพี่ให้เพราะเกรงใจครับ" ถึงตาเขาถามกลับบ้าง
มิณทร์เอ่ยถามไปตามตรงโดยที่ยังไม่ได้ปล่อยมือเธอแต่อย่างใด เขาอยากรู้ว่าตัวเองควรเซ้าซี้ต่อหรื
