หลังจากนั้นทั้งหมดก็พากันไปให้ปากคำที่โรงพัก โดยรสิกาเป็นผู้เอ่ยปากเล่าเรื่องทั้งหมดให้ตำรวจฟัง ขณะเล่ารายละเอียดอยู่นั้น ร้อยเวรผู้ลงบันทึกประจำวันถึงกับเงยหน้าขึ้นมองอนงค์นาง อย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงสวยๆ รูปร่างบางๆ แบบนี้จะจัดการพวกคนร้ายที่เป็นผู้ชายได้อยู่หมัด
กว่าทั้งหมดจะออกจากโรงพักได้ก็ใกล้ค่ำเข้าไปแล้ว
“ป่านนี้คุณป้าคงเป็นห่วง มือถือก็แบตเตอรี่หมด” อนงค์นางบ่นอย่างกังวล
“ของพี่ก็แบตเตอรี่ก็หมดเหมือนกัน เปิดทิ้งไว้หลายวันแล้วไม่เคยดูเลย”
“กรรม ของธรใช้ได้คนเดียวแต่ก็ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ป่านนี้คุณป้าคงนั่งบ่นแล้วแหละ”
“แล้วพี่แพรวบ้านอยู่ตรงไหนเหรอคะทำไมถึงขับมาแถวนี้” อนงค์นางหันมาถามรสิกาอย่างสงสัย
“พอดีพี่แวะมาส่งเพื่อนแถวนี้จ้ะ กำลังจะหาทางเลี้ยวรถกลับก็เกิดเรื่องเสียก่อน เดี๋ยวส่งพี่ลงตรงที่เดิมก็ได้จ้ะ”
“แล้วแพรวจะกลับยังไงคนเดียวตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้วนะจ๊ะ ให
