“ธร แกดูลิฟต์นี่สิอย่างหรู มีกระเบื้องปูพื้นด้วยถ้ามีโถส้วมอีกอย่างคงเหมือนห้องน้ำไปเลย” อนงค์นางกระซิบบอกเพื่อนด้วยสีหน้าขำๆ พร้อมกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความทึ่ง ในลิฟต์นี้นอกจากเธอกับเพื่อนแล้ว ยังมีชายหนุ่มอีกสองคนที่ยืนทำหน้าคล้ายจะหลุดหัวเราะอยู่ข้างหลัง
“แหม...แกนี่ช่างเปรียบเทียบฉันว่าหรูดีออก ถ้าไม่รวยจริงทำไมได้นะจะบอกให้ แกพูดซะลิฟต์หรูๆ เสียหายหมด” ธราธรพูดอย่างปลงๆ ในความช่างเปรียบเทียบของเพื่อนรัก
“นอกจากรวยแล้วต้องโง่ด้วยหรือเปล่า”
อนงค์นางเอ่ยถามเพื่อนก่อนจะได้ยินเสียงขลุกขลักอยู่ด้านหลัง แต่พอหันไปก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ นอกจากชายหนุ่มหน้าตาเฉยเมยสองคนที่ยืนนิ่งเหมือนหุ่นก็ไม่ปาน
“โห นั่นปากแกหรือนั่น เจ้าของตึกก็คงคิดว่าคนขึ้นกันทุกวัน ทำอะไรให้มันเจริญหูเจริญตามั่งสิ” ธราธรเถียงแทน
“ก็มันจริงนี่นา แกดูสิกว้างขนาดนี้ฉันว่าวางอ่างอาบน้ำอีกอย่างก็เป๊ะพอดี” พูดแล้วก็อดหัวเร
