อนงค์นางถึงกับหอบหายใจเมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก ก่อนจะถูกอีกฝ่ายก้มลงมาอีกครั้ง ใช้จมูกโด่งประทับลงบนแก้มนุ่มทั้งสองข้างสลับกันไปมาและสุดท้ายที่ปากอิ่มอีกครั้ง จนคนถูกจูบหมดกำลังและปล่อยให้เขาจูบจนพอใจก่อนเจ้าตัวจะซบนิ่งกับซอกคอของเธออยู่เนิ่นนานอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน
“หวาน” เขากระซิบเสียงแผ่วกับซอกคอและเผลอกดจูบลงไปจนหญิงสาวเจ็บจี๊ดจนต้องผลักเขาออก
“คุณแพท ไหมเจ็บค่ะ”
ณภัทรก้มลงใช้เรียวปากหยักประทับตรงรอยแดง ที่หญิงสาวบอกว่าเจ็บเนิ่นนานก่อนจะพูดน้ำเสียงเว้าวอน “ขอโทษครับคนดี หายเจ็บหรือยังครับอย่าโกรธผมนะครับคุณไหม”
อนงค์นางนั่งนิ่งๆ ในอ้อมกอดกว้าง ถ้าถามว่าโกรธหรือเปล่า โกรธสิ โกรธ...มากด้วย
แต่โกรธตัวเองมากกว่าที่ยอมให้เขากอดจูบได้ถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขามาทำกับเธอแบบนี้รับรองไม่รอดแน่นอน เหมือนที่เจ้าตัวเคยโดนตีเข่าเมื่อพบกันใหม่ๆ
แต่...ตอนนี้หญ
