“เห็นว่ารถจะมาตอนหกโมง” แผ่นดินพูดเสียงเกือบสั่น
ก็อากาศมันหนาวจริง ๆ นี่นา แล้วนี่ก็เพิ่งจะตีห้าครึ่ง เมื่อไหร่จะหกโมงล่ะเนี่ย หวังว่าฉันจะไม่แข็งตายก่อนนะ
ค่ายอาสาครั้งนี้หน้าที่ถูกแบ่งออกอย่างชัดเจน คือผู้จัดกิจกรรมจากคณะเกษตรที่จะรับผิดชอบเป็นแม่งาน ในขณะที่ฉันที่เป็นแค่อาสาสมัคร ภาระหน้าที่เลยน้อยกว่ามาก มากสุดก็เตรียมตัวไปทาสีให้ห้องสมุดนั่นแหละ ซึ่งคนที่เกิดมาไม่เคยลำบากแบบฉันก็ไม่รู้ว่าจะไหวไหม แต่ก็อยากลองทำอะไรใหม่ ๆ บ้างเหมือนกัน ซึ่งการเข้าค่ายในครั้งนี้ถือว่าตอบโจทย์ที่สุด ทั้งได้บำเพ็ญประโยชน์และได้ใกล้ชิดกับเขา…
จะว่าไปงานนี้คู่แข่งก็เยอะจริง ๆ หางแถวคนรอจีบนี่ยาวไปถึงดาวอังคารแล้วมั้ง
ฉันยืนหลบลมโดยมีแผ่นดินเป็นที่กำบังให้ ส่วนน้องฟ้าก็เข้ามากอดฉันเพราะต้องการความอบอุ่น เราสามคนยืนเกาะกลุ่มกันไม่ขยับไปไหนจนกระทั่งดวงอาทิตย์เริ่มส่องแสงจากทิศตะวันออก และรถบัสคันใหญ่สองค
