Chapter 8
เมียชั่วคืน
วาดจันทร์ยังคงซุกซบใบหน้าอยู่กับบ่ากว้างพร้อมอ้อมแขนที่ยังไม่คลายออกจากกายแกร่ง ในความเงียบที่มีเพียงเสียงครางเบาๆ ของเครื่องปรับอากาศเป็นเพื่อน เสียงสะอื้นไห้เริ่มขาดห้วงเพราะอ้อมกอดของเขาช่วยปลอบประโลม ทิ้งไว้เพียงร่องรอยหยาดน้ำตาที่เปียกชุ่มอยู่บนบ่ากว้าง เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มคลายจากอาการสั่นสะท้านไหว ชายหนุ่มจึงคลายอ้อมกอดออก เขาเปลี่ยนมาโอบประคองสองข้างพวงแก้มด้วยสองมือ ไล้ปลายนิ้วไปตามร่องแก้มเมื่อเห็นว่าหยาดน้ำตายังคงไม่เหือดแห้งไปจากดวงหน้าหวาน แววตาอมความเศร้าของเจ้าหล่อนเขย่าหัวใจให้หวั่นไหวเพราะความสงสารที่แทรกลึก...แรกเริ่มเดิมทีเขาไม่ได้คิดจะให้มันเลยเถิด แต่เพราะความใกล้ชิดกำลังนำพาให้สติของเขานั้นกระเจิดกระเจิงจนเกินควบคุม
"พี่แทน กลับกันหรือยะ..."
เสียงนั้นต้องขาดหายเมื่อความร้อนรุ่มประกบลงบนเรียวปากอิ่ม แรงบดเคล้าลุ่มลึกหน่วงหนักจนอึดอัด อ้อมแ
