Chapter 15
คนที่ไว้ใจ สุดท้ายร้ายที่สุด (3)
นายของตนบ่นออกมาเป็นชุดขณะเดินขึ้นห้อง พิกุลเดินตามไปติดๆ พร้อมคิดอย่างแปลกใจว่าเขาเป็นอะไร ปกติไม่เคยจะตำหนิหรือต่อว่าภรรยาตนออกมาให้ช้ำ วันนี้เป็นอะไรถึงมีอาการเหมือนไปกินรังแตนที่ไหนมา
"ป้าช่วยเลี้ยงค่ะ พอดีเพิ่งละลงไปล้างขวดนมแป๊บนึง คุณก็กลับมาพอดี"
ป่านนี้ลูกสาวเขายังไม่หลับ...ตะวันวาดเดินไปเล่นหยอกล้อกับสองสาวที่นอนยิ้มหน้าบาน สองมือที่ชูร่าทำให้เขาเลือกไม่ถูกว่าจะอุ้มคนไหนก่อนดี
"ใจเย็นๆ ครับ ได้ทั้งคู่"
เขาหัวเราะที่สองสาวต่างประท้วงจะให้คุณพ่ออุ้ม หนูน้อยทำท่าจักจี้เมื่อคุณพ่อถูไถหนวดเคราลงบนผิวเนื้อนุ่มๆ กดและหอมแรงๆ ให้หายคิดถึง เผื่อแผ่ความรักให้ทั้งสองคนเท่าๆ กัน ไม่มีใครมากน้อยไปกว่าใคร
อีกไม่กี่เดือนลูกสาวเขาก็จะครบขวบปี...เขากำลังคิดเรื่องหาคนมาเลี้ยงแทนปานจันทร์
"ฝากไปบอกใบบัวด้วย ถ้าไม่เลี้ยงก็ให้บอก ผมจะได้เอาไปเลี้ยงบ
