6 | ปราบพยศ NC++
1423 คำ
แสงแดดในเวลาสายส่องสว่างทั่วท้องฟ้า กลิ่นอายหยาดฝนที่เทลงมาช่วงใกล้ฟ้าสางยังคงติดอยู่ หลังจากผ่านพ้นบทรักอันเร่าร้อนมา พระพายได้นอนยาวมากระทั่งเกือบเก้าโมงเช้า เปลือกตาสีขาวเริ่มกระพือไปมา ก่อนจะปรากฏดวงตาสีสวย สิ่งแรกที่รับรู้ได้เมื่อตื่นนอนเลยก็คือ...ความปวดร้าวตามร่างกาย
เธอเอนตัวพิงหัวเตียงพลางกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องนอนของคนใจร้าย แต่ไม่เจอเขา ทว่ากลับได้ยินเสียงน้ำตกกระทบกับพื้นกระเบื้องแทน เขาคงกำลังอาบน้ำอยู่
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าร่างกายเธอบอบช้ำมากแค่ไหน ภาพเมื่อคืนยังตามหลอกหลอนเธอจวบจนตอนนี้ ความเจ็บแค้นทำให้เธอเผลอกำผ้าห่มแน่น หวังว่าสักวันจะได้เอาคืนออสติน!
"ตื่นแล้วเหรอ เมื่อคืนสนุกไหม"
"ยังจะกล้าถามอีกเหรอ!"
ปึก!
เพราะความโกรธทำให้เธอปาหมอนใบใหญ่ใส่หน้าเขา ต่อให้เธอยอมมีอะไรกับเขา แต่นั่นมันเกิดขึ้นจากข้อแลกเปลี่ยนที่เขาเสนอมา ซึ่งเธอไม่ได้เต็มใจมีเซ็กซ์กับเขา
พรึ่บ!
"อึก!"
"อย่ามาพยศกับฉัน!" เขาพุ่งเข้ามาบีบคางพระพายด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำอุกอาจกับเขาแบบนี้
"ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ!" เธอมองเข้าไปในดวงตาวาวโรจน์ของออสตินอย่างไม่เกรงกลัว แต่ทว่าหัวใจกลับสั่นกระตุกกับการกระทำของเขา
"คราวหน้าถ้าเธอยังปีกกล้าขาแข็งกับฉันอีก อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน"
"นายมันก็ดีแต่ใช้คำพูดข่มขู่คนอื่น!" เธอสะบัดใบหน้าแล้วผลักออสตินออกด้วยแรงที่เหลืออยู่ น้ำตามากมายไหลทะลักจากดวงตาคู่สวย หลังจากกลั้นมานาน "นายมันสารเลว!"
"ฉันก็ไม่เคยเที่ยวบอกใครว่าฉันเป็นดีนิ ทางที่ดีเธอควรทำตัวเป็นเด็กดีของฉันจะดีกว่านะเพราะทั้งเธอและพี่ชายเธอจะได้ปลอดภัย"
"นายบอกว่าจะปล่อยพี่ชายฉันไปไม่ใช่เหรอ"
"ฉันปล่อยแน่ แต่พี่ชายเธอทำคดีกับเธอไว้เยอะแค่เธอเอาตัวเข้าแลกแทนมัน ไม่ใช่ว่ามันจะปลอดภัยสักหน่อย...ทำตัวดีๆ กับฉันเข้าไว้ แล้วมันจะได้อยู่บนโลกนี้ไปยาวๆ" ออสตินวางมือลงศีรษะทุยในตอนพูดประโยคหลัง รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาบนมุมปากชายหนุ่ม ก่อนที่จะปล่อยให้พระพายนั่งร้องไห้คนเดียว
"ฉันเกลียดนาย..." พระพายพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อออสตินเดินออกไป เธอประคองตัวเองลงจากเตียงนอนอย่างยากลำบาก ความปวดร้าวตามร่างกายและระบมที่กายสาว ทำให้เธอแทบอยากร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เจ็บ...ไม่คิดว่าการมีเซ็กซ์ครั้งแรกจะเจ็บขนาดนี้ แถมยังเป็นเซ็กซ์ป่าเถื่อนจากคนสารเลวอย่างออสตินอีก!
เธอมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ รอยดูดและรอยช้ำตามร่างกายทำให้เธอไม่กล้ามองสภาพตัวเองตอนนี้ เธอพาตัวเองมาทำความสะอาดครอบต่างๆ สายน้ำเย็นฉ่ำช่วยปลอบประโลมและเยียวยาเรื่องราวแสนเจ็บปวดจากเหตุการณ์เมื่อคืนได้ในระดับหนึ่ง
แกร๊ก~
"ต่อไปนี้ไม่ต้องไปถ่ายงานของเควันอีก" เสียงเข้มดังขึ้นหลังจากพระพายก้าวเท้าออกมา
"ทำไม"
"ฉันยกเลิกคิวงานเธอไปหมดแล้ว"
"อะไรนะ! นายไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉันนะออสติน"
"เธอเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นจะสั่งให้เธอทำอะไรก็ได้"
"แต่นายควรมีพื้นที่ส่วนตัวให้ฉันบ้าง!"
"เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว แล้วเธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเงิน เพราะฉันจะให้เงินเดือนเธอใช้ เดือนละสามแสนห้า ตกลงไหม"
"เหอะ! นายคิดว่าเงินของนายมันจะทำให้ฉันรู้สึก ว้าว! ดีใจจัง อย่างนี้เหรอ?" หญิงสาวแค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน พร้อมเอ่ยประชดประชันอีกฝ่ายกลับไป เงินที่เขาเสนอมายอมรับว่าเยอะจริง แต่เธอไม่ใช่คนเห็นแก่เงินขนาดนั้น "เก็บของนายไว้เปย์ผู้หญิงของนายเถอะ มันไม่เอา!"
"ฉันเกลียดผู้หญิงอวดดีแบบเธอที่สุด แต่ฉันก็ชอบนะ เพราะเธอไม่เหมือนใคร เห็นเธออวดดีและพยศแบบนี้ ฉันยิ่งอยากเอาชนะมากเท่านั้น" ออสตินไม่ว่าเปล่า เขาเดินเข้าไปหาพระพาย ไล่ต้อนคนตัวเล็กกระทั่งแผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังห้องเย็นเฉียบ
"นายจะทำอะไร" เธอทำใจดีสู้เสือ มองหน้าอีกฝ่ายกลับอย่างไม่เกรงกลัว แม้หัวใจกำลังเต้นแรงอยู่ก็ตาม
"ปราบพยศคนอวดดียังไงละ"
ออสตินปลดปมผ้าขนหนูออกจากเรือนร่างขาวผุดผ่องพระพาย หญิงสาวถูกจับหันหน้าเข้าผนังเย็นเฉียบ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนแวบมาในหัวเธออีกครั้ง เธอไม่ได้โง่ถึงดูไม่ออกว่าเขากำลังทำอะไรกับร่างกายเธอ
"ออสติน! ปล่อยฉันนะ!"
"นี่จะเป็นบทเรียน คราวหน้าจะได้ไม่กล้ามาอวดดีกับฉันอีก!"
ออสตินจับแก่นกายกระแทกใส่ร่องสวาทแสนบอบช้ำซึ่งไม่มีน้ำหล่อลื่นคอยเบิกทาง พระพายกัดฟันส่งเสียงร้องในลำคอออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาที่เคยแห้งเหือดกลับมาไหลพรากอีกครั้ง
สวบ!!
"จะ...เจ็บ.." เธอยกมือดันหน้าท้องแกร่งออสตินออก การร่วมรักกับเขารอบนี้เจ็บปวดจนเกินทน ราวกับร่างกายเธอกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ การสอดใส่ที่รุนแรงของเขา ส่งผลให้ของเหลวสีสดไหลซึมเปรอะเปื้อนแก่นกายชายหนุ่ม
"จำเอาไว้ว่าอย่ามาอวดดีกับฉัน อารมณ์ของฉันขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายที่ส่งอารมณ์มา ถ้าเธออวดดี ไม่เชื่อฟัง ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายด้วยละกัน"
"อะ...เอามันออกไปฮึก...ฉันเจ็บ"
ออสตินเมินเฉยต่อคำร้องขอ เขาวางมือประคองเอวคอดกิ่วแล้วเคลื่อนไหวร่างกายเนิบนาบเป็นจังหวะ ภายในเริ่มตอดรัดแก่นกายกลับมา น้ำตาของพระพายไม่ได้ช่วยทำให้เขาสงสารเพราะเธอทำตัวเองล้วนๆ
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!
"อ๊า ตอดแน่นดีนิ"
"อ๊ะๆๆๆ"
"หึ ครางแบบนั้นแหละ ฉันชอบ"
เธอยกมือปิดปากตัวเองเมื่อเผลอครางเสียงน่าอายออกมา ความรู้สึกเจ็บปวดเริ่มถูกแทนที่ด้วยอีกความรู้สึก ร่างกายเธอโยกไปตามแรงกระแทกจากคนข้างหลัง เสียงเนื้อกระทบกันดังประสานเสียงครางระงมทั่วห้องนอนหรู
ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ลงมายังลำคอระหงเพื่อสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวน พลางกัดใบหูขาวสะอาดเบาๆ เพื่อให้พระพายเสียวเล่น
"ซี๊ดดด~ ครางออกมาพระพาย อย่ากลั้น"
"อื้อ..อ๊ะอ๊า~" เธอเริ่มกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน ออสตินพลิกเธอกลับมาหาเขาพลางยกเรียวขาเธอข้างหนึ่งเธอขึ้นแล้วอัดแก่นกายใส่ร่องสวาทไม่ยั้ง จนลืมไปเลยว่าตรงนั้นยังบอบช้ำอยู่
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!
"อ๊ะๆๆๆ บะ...เบาๆ ได้ไหม มัน...จุก"
"มองหน้าฉัน"
เธอรวบรวมความกล้าเงยหน้ามองออสติน ใบหน้าเขาอยู่ใกล้เธอมาก...มากจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน ริมฝีปากหยักกระแทกมาจูบอย่างป่าเถื่อนเช่นเดียวกับบทรัก
กัดแหลมคมกัดเข้ากลีบปากสีระเรื่อจนเลือดไหลซึมออกมา ลิ้นสากแทรกเข้ามาในโพรงปากหยอกเย้ากับลิ้นเธออย่างช่ำชอง เล่นเอาหัวใจดวงน้อยถึงกับสั่นไหวเลยทีเดียว
สะโพกแกร่งสอบหนักหน่วงและเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงปลายทาง ภายในร่องสวาทบีบรัดถี่ๆ เป็นสัญญาณว่าทั้งสองคนกำลังเสร็จสุขสม...
"อ๊ะๆๆๆ อ๊ะ...อร้าย!!"
"อ๊า!!"
ออสตินปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นใส่ร่องสวาทหยุดหยาดหยด เขาค่อยๆ ถอนแก่นกายออก ส่วนพระพายทรุดฮวบลงพื้นอย่างหมดแรง
"เมื่อกี้ทำไมฉันรู้สึกอุ่นๆ" เธอเงยหน้าถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"ฉันไม่ได้ใส่ถุงยางยังไงละ"
"ว่าไงนะ!?"
"อย่าลืมกินยาคุมละ ถ้าไม่อยากท้อง" ออสตินหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบแล้วเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้องนอนเหมือนทุกวัน ทิ้งให้พระพายนั่งนิ่งอึ้งกับการกระทำของตัวเองคนเดียว
- ผู้เขียน
